" ઑલ ઇન્ડિયા રેડિયો, સમાચાર મૈત્રેયી મહેતા વાંચે છે . "... જી હા , હું મૈત્રેયી મહેતા , 1989 થી ઓલ ઇન્ડિયા રેડિયોના સમાચાર સેવા વિભાગ, દિલ્હીમાં ગુજરાતી સમાચાર વાચક તરીકે જોડાઈ . અને 2000 ની સાલમા, સમાચાર સેવા વિભાગના વિદેશ પ્રસારણ સેવા વિભાગ હેઠળના ગુજરાતી સમાચાર એકમમાં મારી બદલી થતાં મુંબઈ ગઈ . આમ પદ નિયુક્તિથી સેવા નિવૃત્તિ સુધીમાં અગણિત સમાચાર બુલેટિન્સ તૈયાર કરવાની અને ઓલ ઇન્ડિયા રેડિયોના અધિકૃત સમાચાર વાચક તરીકે પોતાના નામ સહીત માનભેર સમાચારો પ્રસ્તુત કરવાની અણમોલ તક મળી . આ સમગ્ર કાળ દરમ્યાન અનેક યાદગાર પ્રસંગો બન્યા જ હોય ...............અવિસ્મરણીય અનુભવોનો ખજાનો સાંપડ્યો હોય , સ્વાભાવિક છે .
જેમ કે સદગત પ્રધાનમંત્રી રાજીવ ગાંધીની હત્યા થતાં વિશેષ ફરજ બજાવવાની હોય કે 15 મી ઓગસ્ટ અને 26 મી જાન્યુઆરી જેવા સવિશેષ દિવસોએ કડક સલામતી વ્યવસ્થા હેઠળ બજાવેલી ફરજ હોય ............એક જમાનામાં વાર્ષિક અંદાજપત્ર રજુ થતું ત્યારે તે ખૂબ ખાનગી રખાતું . એની રજૂઆત માટે અમને સવિશેષ સલામતી વ્યવસ્થા વચ્ચે ખાસ પાસ અને ઓળખપત્રો અપાતા . આકાશવાણી પર બજેટ બુલેટિન વાંચવું તે સૌભાગ્ય ગણાતું અને મારા કાર્યકાળ દરમ્યાન લગભગ લગભગ બધા જ બજેટ બુલેટિન્સ હવાનું મને સૌભાગ્ય પ્રાપ્ત થયું હતું .
મુંબઈમાં તોફાની વરસાદમાં ટ્રેઈનો બંધ થાય ત્યારે જેમ તેમ કરીને સ્ટુડિયો પહોંચવું કે પછી સ્ટુડિયોથી મહામુસીબતે , કોઈ વાર ઘણું ચાલીને ઘરે પરત ફરવું ! ! !
મુંબઈ બૉમ્બ ધડાકા દરમ્યાન પણ અત્યંત સંવેદનશીલ માહોલમાં પણ ફરજ ના ચૂકવી . અરે મુંબઈમાં 26/11 ના કસાબ હુમલા દરમ્યાન પણ બીજે દિવસે કરફ્યુ જેવા માહોલમાં એકલા એકલા ચાલીને બોરીવલી સ્ટેશને પહોંચી ,, છેક સાંજે શરુ થયેલી પહેલી લોકલ ટ્રેઈનમાં ............. આખી ટ્રેઈનમાં કુલ 8 પેસેન્જરમાં એક માત્ર મહિલા પેસેન્જર તરીકે પ્રવાસ કરીને ફરજ બજાવવી ........
આવા બધા અવનવા અનુભવો છતાં એક યાદગાર , રમૂજી અને અને કદાચ અમારી સમાચાર વાચકોની બિરાદરીમાં કોઈને પણ ના થયો હોય તેવા ખાસમખાસ અનુભવની મારે વાત કરવી છે .
બન્યું એવું કે વહેલી સવારના બુલેટિન માટે આકાશવાણીની ગાડી ઘરે લેવા આવતી . તે માટે પરોઢિયે લગભગ સાડા ચાર વાગે હું મારી સોસાયટીના મુખ્ય ગેટ નજીકના બ્લૉક ના ગ્રાઉન્ડફ્લોર ના ફ્લેટની બહાર મુકેલા ઝુલા પર બેઠી બેઠી ઓફિસની ગાડીની રાહ જોતી જોતી ઝૂલતી હતી. ઊંઘ ના આવી જાય એટલા માટે ઝીણું ઝીણું ગણગણતી હતી . એવામાં સોસાયટીના એક સજ્જન બહારગામથી ટેક્સીમાં આવ્યા . સોસાયટીમાં પ્રવેશતા જ મને સફેદ સાડીમાં ઝૂલા પર બેઠી બેઠી ગાતાં જોઈને પોતાની બૅગ -ફેંગ ફેંકીને જીવ લઈને સોસાયટીની બહાર ભાગ્યા .. મને ખ્યાલ આવી ગયો ...... અને હું હસી પડી..... ખડખડાટ .......... એટલે એ તો ઑર ડર્યા .......ધ્રુજવા લાગ્યા ..... પછી તો વૉચમેને એમને સમજાવ્યા કે આ બેન કોઈ ભૂત બૂત નહિ પણ સોસાયટીમાં નવા રહેવા આવ્યા છે...., મારો પરિચય આપ્યો !!! પણ મને ભૂત સમજી બેઠેલા એ સજ્જનનો ભયભીત ચહેરો આજે પણ મને યાદ છે ! ! ! અને આ કિસ્સો એટલો મજેદાર ને રમૂજી છે કે આજે પણ યાદ કરીને અમે હસી હસીને બેવડા વળી જઈએ છીએ ..........હા હા હા હા હાહાઆ વાચક મિત્રો, આપને પણ આ અનુભવ યાદ રહેશે જ ...... મને ખાતરી છે !
- મૈત્રેયી મહેતા
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો