ફ્રાન્સ-સ્વીત્ઝર્લેન્ડની પ્રથમ વિદેશ યાત્રા (ભાગ - ૮)

આખરે સ્વીત્ઝર્લેન્ડમાં ગાળેલી અવિસ્મરણીય ક્ષણોની સુમધુર સ્મૃતિઓ મનમાં કાયમને માટે કેદ કરી ત્યાંથી વિદાય લીધી અને અમે રોડ માર્ગે થઈ પેરીસ પરત આવવા રવાના થયા. નવેક કલાકની ડ્રાઈવ પછી નેહા-ભૌમિકના ઘેર પેરીસ આવ્યાં ત્યારે સાંજ પડી ગઈ હતી. તેમણે સાથે મળી સરસ મજાની વઘારેલી ખિચડી રાંધી અને એ દરમ્યાન મેં માર્થા મેડમના ત્યાંથી લાવેલ પીળા સુંદર ફૂલોના છોડ કૂંડામાં રોપી દીધા. પછી અમે ગેલેરીમાં બેસીને સ્વાદિષ્ટ ખિચડી-કઢીની લિજ્જત માણી. નીચે સામેના ખુલ્લા મેદાન-બાગની પાળી પર પણ એક પ્રકારનો ઉજાણી કાર્યક્રમ ચાલી રહ્યો હતો. કેટલાક ફ્રેન્ચ પરીવારો પોતાના બાળકો સાથે ત્યાં આનંદપ્રમોદ કરી રહેલ જોવાની મજા પડી.બાળકો સરસ મજાના વાઘા અને ગમબૂટમાં સજ્જ હતાં અને પોતાની રમત રમવામાં મશગૂલ હતાં. મોટેરાઓ પણ ટીપટોપ વેશભૂષામાં સજ્જ હતા અને કેટલાક વાતચીતમાં ગૂંથાયેલા હતા તો કેટલાક ખાણીપીણીની વ્યવસ્થામાં રત. આ આખું દ્રષ્ય એક મનોગમ્ય છબી ઉભું કરી રહ્યું હતું. થોડી વાર બાદ હું અને ભૌમિક નીચે ચાલવા માટે ઉતર્યાં અને મેદાન-બાગની ફરતે દોઢ-બે કિલોમીટર જેટલું ચાલી એકાદ બાંકડે બેસી વિધવિધ વિષયોની વાતોએ વળગ્યાં.અહિં મેદાનમાં એક નાનું તળાવ હતું જેમાં સ્વીત્ઝર્લેન્ડમાં જોયેલા એવાજ રંગબેરંગી બતક જોવા મળ્યાં. કેટલાક કમળ પુષ્પો પણ ખીલેલા જોઈ આંખો ઠરી.

થાકીને આવ્યાં હોવા છતાં નેહાને, ત્યાં પેરીસમાં વસતા ભારતીય સ્ત્રી-મિત્રો એ આયોજીત કરેલી નાઈટ-પાર્ટીમાં જવાની ખુબ ઇચ્છા હતી જેને માન આપી ભૌમિક અને હું તેને એ યજમાન મિત્રના ઘેર મૂકી આવ્યાં જ્યાં પાર્ટી ગોઠવાઈ હતી. અમે પાછા આવી સૂઈ ગયાં. રાતે મીઠી નિંદર આવી.

મારી પાસે હજી બે દિવસ બચ્યા હતા પેરીસમાં ફરવા માટે. રવિવારે ભૌમિક-અને નેહા બંને ખુબ થાકી ગયા હોવાથી મેં મારી રીતે એકલા જ ફરવા જવાનું નક્કી કર્યું અને વહેલી સવારે ચાલી નિકળ્યો પરદેશની એ ભૂમિ મારી રીતે ખેડવા જ્યાં બોલાતી ભાષા પણ મને આવડતી નહોતી. આવી અલગારી રખડપટ્ટીની પણ એક અનોખી મજા હોય છે. રસ્તામાં અનેક સાઈકલ સવારો જોવા મળ્યાં જેઓ એક સાઈકલેથોનમાં ભાગ લઈ રહ્યાં હતાં. આપણે ત્યાં યોજાતી દોડવાની મેરેથોન સ્પર્ધામાં તો છેલ્લાં ઘણાં વર્ષોથી હું ભાગ લઉં છું પણ આવી સાઈકલ-મેરેથોન પહેલી વાર પ્રત્યક્ષ જોઈ. અનેરો ઉત્સાહ હતો સાઈકલ-સવારોમાં પણ અને રસ્તે ઉભેલા તેમને ચીયર-અપ કરી રહેલાં વિદેશી વોલ્યુન્ટરોમાં પણ! થોડી વાર આ બધું જોયા બાદ મેં બસ પકડી વર્સેઈલ્સનો મહેલ જવા માટે. અહિં ગુજરાતની બી.આર.ટી.એસ. જેવી જ બસ હતી. જેમાં બધાં જ વિદેશીઓ વચ્ચે કદાચ હું એકલો જ ભારતીય હતો. આ સમગ્ર અનુભવ હું માણી રહ્યો હતો. બસની મોટી પારદર્શક કાચની બારીમાંથી બહારનું દ્રશ્ય દેખાતું હતું એ દ્વારા પેરીસ શહેરની ઝાંખી મેળવવાની મજા આવી. ફુવારા, નાગરીકો, સડકો, સિગ્નલ્સ, દુકાનો, મોલ્સ - બધું ટીપીકલ મોટા શહેરમાં જોવા મળે એ જ બધું નજરે ચડતું હતું છતાં જેમ દરેક શહેરની પોતાની એક ઓળખ હોય છે તેમ પેરીસની પણ એક આગવી ઓળખ છતી થતી હતી જેના પ્રેક્ષક બનવાનું મને ગમ્યું.

વર્સેઈલ્સનો મહેલ એક ખુબ મોટો મહેલ છે જેને હવે મ્યુઝીયમમાં પરીવર્તીત કરાયો છે જે પેરીસની-ફ્રાન્સની સાંસ્કૃતિક અને ઐતિહાસિક ઓળખ સમો છે. અતિ વિશાળ એવો આ મહેલ અનેક એકર વિસ્તારમાં ફેલાયેલો છે અને તેનું અહિ આવતા સહેલાણીઓમાં જબરું આકર્ષણ છે. હું પહોંચ્યો ત્યારે અહિ પ્રવેશ માટે હજારો મુલાકાતીઓની વાંકીચૂંકી અતિ લાંબી કતાર હતી. પણ એમાં ઉભા રહેવાની પણ ખુબ મજા આવી. અલગ અલગ દેશના,જુદીજુદી સભ્યતા ધરાવતા અનેક લોકો અહિ શિસ્તબદ્ધ કતારમાં ઉભા હતાં. ઘણી મોટી સંખ્યામાં ભારતીયો પણ અહિ નજરે ચડતા હતાં. કેસરી કપડું લપેટેલા બૌદ્ધ સાધુઓ પણ એ કતારમાં સામેલ હતાં, તો અત્યાધુનિક ફેશનેબલ વસ્ત્રો પરીધાન કરેલી વિદેશી રમણીઓ પણ; કાળા બુરખામાં સજ્જ મુસ્લીમ મહિલાઓ અને સફેદ બુકાનીધારી આરબો પણ અહિ હતાં તો જીન્સ-જર્સી ધારી બાળકો અને વ્રુદ્ધો પણ!

દોઢેક કલાક બાદ મારો નંબર આવ્યો અને અતિ ભવ્ય એવા મહેલમાં મેં પ્રવેશ કર્યો. સુરક્ષા વ્યવસ્થા અહિ ચુસ્ત હતી. તમે ઓડિયો ગાઈડની સુવિધા પણ લઈ શકો અથવા માનવ-ગાઈડને પણ સાથે લઈ જઈ શકો. મારે ખુબ વધુ સમય અહિ પસાર કરવો ન હોવાથી મેં એકલા ફરવું જ પસંદ કર્યું. 

અહિં શિલ્પો-ચિત્રો-રાજા મહારાજાની જૂની પુરાણી વસ્તુઓ વગેરે અનેકાનેક ચીજો જતન પૂર્વક જાળવવામાં આવી હતી. ઇતિહાસમાં જેને રસ હોય તેને તો આખો મહેલ જોઈ રહેતાં બે દિવસ પણ ઓછા પડે એટલો એ વિશાળ હતો.રાજા મહારાજાઓના મહેલની ફરતે આવેલા બગીચાઓ પણ અહિં નું અનોખું આકર્ષણ હતાં. લગભગ બે-ત્રણ કલાક ત્યાં પસાર કરી મેં પાછા ફરવા બસ પકડી.

ઘેર આવી આરામ કર્યો અને બીજે દિવસે ક્યાં જવું તેની તૈયારી અને પૂછપરછ. બીજે દિવસે પણ હું સવારથી મારી મેળે જ નિકળી પડ્યો અન્ય એક નિયત કરેલ ચર્ચે જવા.આ વખતે મેં મેટ્રોમાં જવાનું પસંદ કર્યું અને Sacré-Cœur નામના એક ટેકરી પર આવેલા સુંદર વિશાળ ચર્ચ પછી શોપિંગ કરવા જવાનો પ્લાન બનાવ્યો. એ દિવસે વરસાદ પણ પડી રહ્યો હતો અને ઠંડી પણ સારી એવી લાગી રહી હતી.

માર્ગમાં હંગામી ઉભી કરવામાં આવેલી એક આર્ટ ગેલેરીમાં ખાસ ચિત્રકાર-શિલ્પકારોની કૃતિઓનું એક પ્રદર્શન ગોઠ્વાયેલું હતું. તેની મુલાકાત લીધી. મને અહિનો કાલાઘોડા ફેસ્ટીવલ યાદ આવી ગયો.આ એટલું મોટા પાયાનું પ્રદર્શન નહોતું પણ મને એ માણવાની મજા આવી.

બે-ત્રણ અલગ અલગ મેટ્રો બદલી એ ચર્ચ સુધી પહોંચ્યો અને રોપવે જેવી સવારીને બદલે મેં થોડા ઘણાં દાદરા ચડી ઉપર જવાનું પસંદ કર્યું અને ચર્ચમાં થોડી પળો શાંતિથી બેસી પ્રાર્થના કરી વિતાવી. ખાસ પ્રકારના લાલ કાચના ગ્લાસ જેવા પાત્રમાં પ્રગટાવેલી અનેક મીણબત્તીઓ અનેરી પવિત્રતા અને શાંતિપૂર્ણ દ્રષ્ય સર્જી રહ્યા હતાં.

ચર્ચની બહાર ટેકરી પરથી પેરીસ નગરીનું સુંદર દર્શન થતું હતું.પાછા ફરતાં રસ્તે એક નીગ્રો ભટકાઈ ગયો જેણે ‘નમસ્તે ઇન્ડીયા’ કહી મારા જમણા હાથે રક્ષાપોટલી બાંધીએ છીએ એવો સફેદ,લાલ અને ભૂરા દોરાની આંટીઘૂંટી ધરાવતો પટ્ટો પહેરાવી દીધો અને આંખ બંધ કરી તેના પર હાથ મૂકી મનોમન અસ્પષ્ટ ભાષામાં કોઈક પ્રાર્થના ગણગણવા લાગ્યો. પછી મને કહે હવે આપો યુરોઝ! મારી પાસે છૂટ્ટા પૈસા વધુ ન હતાં કે નહોતી નાની રકમની યુરોની નોટ.પણ મેં તેને કેટલાક સેન્ટ્સ આપી પીછો છોડાવ્યો.ખબર નહિ કેમ પણ મેં એને શાંતિથી પેલો દોરો બાંધવા દીધો-મંત્ર ભણવા દીધો! હું સામાન્ય રીતે આવા કોઈ ત્રાગાઓમાં ફસાતો નથી. જો કે મને એ ત્રિરંગી દોરાનો પટ્ટો ગમ્યો અને આજે પણ મેં એ સાચવીને રાખી મૂક્યો છે!

પછી તો ત્યાંની શેરીમાં ઘૂમી સારી એવી ખરીદી કરી અને પછી નેહા અને ભૌમિક પણ નક્કી કરેલી જગાએ મળ્યા અને અમે એક મોલમાં જઈ બીજું થોડું શોપિંગ કર્યું.

એ રાતે નેહા-ભૌમિકના ઘર પાસે આવેલી એક પાકિસ્તાની રેસ્ટોરેન્ટમાં સ્વાદિષ્ટ ભારતીય ખાણાનું ડીનર એન્જોય કર્યું અને પછી ફરી ભારત આવવા માટેનું પેકીંગ!

રાતે સૂતી વેળાએ વિદેશમાં પસાર કરેલ સાતે દિવસની મીઠી મધુરી યાદો ફરી મનમાં વાગોળી અને બીજા દિવસે સવારે વહેલા ઉઠી ગયો.એ હતો મારો પરદેશની ભૂમિ પરનો છેલ્લો દિવસ!ઉબર કેબ બુક કરી હતી જે સમયસર આવી ગઈ પણ રસ્તામાં એટલો બધો ટ્રાફીક હતો કે એક સમયે તો મને એવો વિચાર આવી ગયો કે ક્યાંક હું ફ્લાઈટ ચૂકી તો નહિ જાઉં ને! પણ સમયસર રીટર્ન ફ્લાઈટ પકડી જઈ પહોંચ્યો રીયાધ અને ત્યાં ચાર-પાંચ કલાક એરપોર્ટ પર જ પસાર કરી કનેક્ટીંગ ફ્લાઈટ પકડી આવી પહોંચ્યો પરત ભારત!

પ્રવાસ કરવો લગભગ દરેકને ગમે છે અને તેમાંયે પ્રથમ વિદેશ યાત્રાનું જીવનમાં પ્રથમ પ્રેમની જેમ જ અનોખું મહત્વ હોય છે. મારે માટે પણ તેથી જ પેરીસ-સ્વીત્ઝર્લેન્ડની આ પ્રથમ વિદેશ યાત્રા ખાસ બની રહી અને તેની મીઠી-મધુરી યાદો મનનાં કચકડામાં કાયમ માટે કેદ થઈ રહેશે!

 (સંપૂર્ણ)

 [આ બ્લોગપોસ્ટની સુંદર તસવીરો તમે  આ લિન્ક ક્લિક કરી જોઈ શકશો.]

ફ્રાન્સ-સ્વીત્ઝર્લેન્ડની પ્રથમ વિદેશ યાત્રા (ભાગ - ૭)

              ઇન્ટરલેકન માં ટ્રોલી કેબલ કારમાં બેસી આઠેક મિનિટની રાઈડ માણીને હાર્દર કુલ્મ નામના પર્વતની ટોચ પર પહોંચ્યા. ત્યાંથી સ્વીત્ઝરલેન્ડની સુંદર ઝાંખી જોવા મળતી હતી. ટોચ પરથી ત્યાંના સામેની તરફ આવેલા યુરોપના સર્વોચ્ચ શિખર ગણાતા પ્રખ્યાત ઝુંગફ્રુ પર્વત માળાની હિમાચ્છાદીત ટોચ પણ દેખાતી હતી. હાર્દર કુલ્મ પાસે ટ્રોલી કાર યાત્રા જ્યાં પૂરી થાય એ સ્થળને પ્રવાસી કેન્દ્ર તરીકે વિકસીત કરાયું હતું. એ જગાએ પ્રવાસીઓ એક ખાસ જગાએ ઉભા રહી ઉંચાઈ પરથી નીચેના દ્રષ્યનું અને સ્વીત્ઝરલેન્ડના ઇન્ટરલેકન પરગણાની સુંદરતાનું દર્શન કરી શકે એવી વ્યવસ્થા હતી જ્યાં એક મોટી અલમસ્ત ગાયનું રંગીન પુતળું પણ ઉભું કરાયું હતું. થોડે આગળ બહાર ખુલ્લામાં બેસી પેટપૂજા કરી શકો એ માટે એક હોટલ અને આસપાસ કેટલીક દુકાનો હતાં. અમે આ ઓપન એર રેસ્ટરેન્ટમાં બેસી બહારનું - નીચેનું દ્રષ્ય માણતા માણતા અહિની ખાસ પ્રખ્યાત ગણાતી વાનગી ફોન્દયુ ની લિજ્જત માણી. નાની સગડી પર ખાસ પ્રકારનું ચીઝ ગરમ થતું વેઈટ્રેસ અમારા ટેબલ પર મૂકી ગઈ.સાથે પાવ ના ટુકડા. એ પેલા ગરમા ગરમ ચીઝમાં બોળીને ખાવાના! ફોન્દયુ ખાવાની મજા પડી. તેના ખાસ પ્રાદેશિક પોષાકમાં મુખ પર સ્મિત સાથે સજ્જ વેઈટ્રેસ સાથે અમે ફોટા પણ પડાવ્યા. તે તો એટલી ખુશ થઈ ગઈ કે એક ફોટો એણે મારા ખભે હાથ મૂકીને પણ પડાવ્યો!

અહિ થી હજી થોડે ઉપર ટ્રેક્કિંગ કરીને જઈ શકાય એવી વ્યવસ્થા કરેલી હતી. રીટર્ન કારને થોડી વાર હોવાથી, ઉંચા પાઈન વૃક્ષોથી આચ્છાદીત જંગલની એ કેડી પર હું અડધો-એક કિલોમીટર ચાલી આવ્યો. વચ્ચે વચ્ચે ઝાડના થડના લાકડામાંથી જ બનાવેલી સુંદર બેસવાની બેન્ચ પણ ગોઠવેલી એટલી ચાલતા ચાલતા થાકી જનાર પ્રવાસી તેના પર બેસી થોડો વિરામ લઈ શકે અને ત્યાંની ચોખ્ખી તાજી હવા શ્વાસમાં ભરી આગળ વધુ ચાલવા ફરી ઉર્જા સભર થઈ શકે. પૂરી ટ્રેક કરી ટોચ સુધી તો ન જવાયું પણ કુદરતના સાન્નિધ્યમાં એટલું ચાલીને પણ મન આનંદ અને સંતોષથી ભરાઈ ગયું.

કેબલ કારમાં બેસી ફરી નીચે આવ્યા બાદ પાસે જ એક નદી વહેતી હતી તેના કાંઠે બેસી અમે નિરાંતે વાતો કરી અને નાના નાના પત્થર, તેની ટપ્પીઓ પાડવાની કોશિશ કરતા  નદીના પાણી માં ફેંકવાની રમત રમી. અજબ સુંદરતા અને શીતળતાનો અહેસાસ થતો હતો અહિં. પછી થોડું ચાલી મુખ્ય બજાર તરફ આવ્યા અને ખરીદીની થોડી મજા માણી. રસ્તામાં અનેક લોકો પેરાગ્લાઈડીંગ (પહાડની ટોચેથી પેરાશૂટ જેવા સાધનથી નીચે આવવાની રાઈડ) ની મજા માણતા જોવા મળ્યાં. બજારમાં ઘણાં ઘણાં ભારતીય પ્રવાસીઓ જોવા મળ્યાં. બજાર વચ્ચે અત્યાધુનિક મેટાલિક બોડી ધરાવતું અવકાશયાન જેવો દેખાવ ધરાવતું ટોઇલેટ જોવા મળ્યું.અંદર બધી સુવિધા અત્યાધુનિક. આપણે તો ઉપયોગ કરતા પણ પહેલા થોડી વાર વિચાર કરી કઈ વસ્તુ શેના માટે હશે તેનો બરાબર અભ્યાસ કરવો પડે પછી ખ્યાલ આવે કે તેનો ઉપયોગ કઈ રીતે કરવાનો છે!

શોપીંગ કરી સાંજની મજા, લટાર દ્વારા માણતા માણતા અમે કાર પાર્કીંગ સુધી પહોંચી ગયા અને શરૂ કરી અમારી રીટર્ન જર્ની. ભૌમિકની કારમાં અગાઉ જણાવ્યા મુજબ ટોમ ટોમ સાધન માર્ગ દર્શાવી રહ્યું હતું પણ તે ઇન્ટરનેટ ચાલુ ન હોવાથી ઓફલાઈન મોડ પર હતું. ત્રીસ-ચાલીસ કિલોમીટરનું અંતર કાપ્યા બાદ પહાડી રસ્તો શરૂ થયો. રાતના સાડા-નવ દસ થવામાં હતાં. હજી અહિ અજવાળું હતું. ધીરે ધીરે પર્વત પરનો બરફ વધતો ચાલ્યો અને આખરે અમે એક જગાએ આવ્યાં ત્યાં બરફ જમીન પર પડેલો હતો. હું અને કઝીન નેહા તો આભા અને બહાવરા બની ગયા! ગાડી થોડી વાર ઉભી રખાવી અને અમે બહાર આવી એ બરફ સ્પર્શ્યો! ધોળી ધોળી ઠંડી રજકણોનો જાણે દડો! અપાર કુદરતી સૌંદર્યનું ધરાઈને પાન કરતા થોડી ક્ષણો પસાર કરી ત્યાં ખ્યાલ આવ્યો કે હજી ઘણું લાંબુ અંતર કાપવાનું બાકી હતું. નવાઈ અમને એ લાગી રહી હતી કે આસપાસ કોઈ માણસ જ નજરે નહોતું ચડી રહ્યું કે નહોતું દેખાઈ રહ્યું કોઈ વાહન.

ખેર, અમે ગાડીમાં બેસી આગળ વધ્યા.હવે અંધારૂ થઈ ગયું હતું અને રસ્તો એકદમ સૂમસામ. થોડા આશ્ચર્ય સાથે હવે શરૂ થયેલા ભયનો જો કે તરત અંત આવ્યો જ્યારે અમે જે માર્ગે આગળ વધી રહ્યા હતા તેનો પણ ઓચિંતો એક જગાએ અંત આવી ગયો! ખૂબ હિમવર્ષાને કારણે આગળ આ રસ્તો બંધ હતો. આ કારણ હતું અહિ કોઈ વાહન કે માણસ નજરે ચડી રહ્યા નહોતા! લગભગ દસ-સાડાદસ જેવો સમય થઈ ગયો હતો. અમે અમારી મંઝીલ એવા માર્થા મેડમનું જ્યાં ઘર હતું એ મ્યુન્સ્ટરથી માત્ર વીસેક કિલોમીટર દૂર હતા પણ રસ્તો બંધ હતો. પરિસ્થિતી એવી નિર્માણ થઈ હતી કે બીજા માર્ગે થઈને જવા અમારે ફરી જે માર્ગે આગળ આવ્યા હતા ત્યાંથી જ સિત્તેરેક કિલોમીટરનું અંતર કાપી પેલી ટ્રોલી કાર પાસે જઈ પહોંચવાનું હતું જે અન્ય ગાડીઓને પોતાના પર બેસાડી ટનલ પાર કરી અઢારેક કિલોમીટરની યાત્રા કરાવે (જ્યાં થઈ અમે બપોરે ઇન્ટરલેકન આવ્યા હતા).

રાત ખાસ્સી અંધારી થઈ ચૂકી હતી. એ સૂમસામ રસ્તા પરથી ફરી પાછા બરફ વચ્ચેથી પસાર થતા થતા અમે વળતી યાત્રા શરૂ કરી.આ વખતે બરફ એટલો સુંદર નહોતો લાગી રહ્યો હતો જેટલો જતી વખતે લાગતો હતો! પહાડી વાંકોચૂકો રસ્તો હોવાથી ગાડીની ઝડપ પણ અમુક મર્યાદીત સ્તરે જ નિયત રાખી ભૌમિકે  ડ્રાઈવ કરવું પડતું હતું.

હવે તો ભીડભાડ વાળો જે વિસ્તાર હતો ત્યાંની દુકાનો-હોટલો વગેરે પણ બંધ થઈ ગયા હતા.અંતે લગભગ સવા બાર વાગે અમે પેલી ટ્રેલર કારના સ્ટેશન પર આવ્યાં અને અહિ આવી જાણવા મળ્યું કે છેલ્લી ટ્રેલર કાર રાતે અગિયાર વાગ્યાની હોય છે!હવે પછીની કાર સવારે સાડા છ વાગે ચાલુ થવાની હતી!

આ માર્ગ સિવાય હવે કોઈ અન્ય રસ્તો હતો જ નહિ મ્યુન્સ્ટર સુધી પહોંચવાનો. અમે રાત અમારી ગાડીમાં જ વિતાવવાનું નક્કી કર્યું. ઠંડીમાં ઠૂઠવાતા સાંક્ડ-માંકડ બેસી-સૂઈ અમે જેમતેમ રાત પસાર કરી. સવારે પહેલી ફેરી ટ્રેન લઈ મ્યુન્સ્ટર પહોંચ્યા.

અગાઉ નક્કી કર્યું હતું કે ૨૭મી મે ના શુક્રવારે જ સ્વીત્ઝરલેન્ડથી પેરીસની પરત યાત્રા શરૂ કરવી પણ અમે બધાં થાકી ગયા હતા અને માર્થા મેડમનું ઘર એટલું સુંદર અને આરામદાયક હતું કે અમે એક દિવસ વધુ અહિ રોકાઈ જવાનો નિર્ણય લીધો.

નહાઈ-ધોઈ- ફ્રેશ થઈ માર્થા મેડમના સૂચન મુજબ તેમના ઘરેથી ચાલતા પાંચેક મિનિટના અંતરે આવેલા મેટ્રો સ્ટેશનથી અહિની સુંદર મિનિ-ટ્રેનમાં બેસી બેતન-તાલ સ્ટેશને પહોંચી ગયા.માર્ગમાં પહાડો વચ્ચે થઈ ખુલ્લા લીલાછમ ખેતરો,શિંગડા વગરની ગાયો-ઘેટાં વગેરે પશુઓ,પુષ્કળ પીળાં અને અન્ય વિવિધ રંગી ફૂલો,લાકડાના છૂટાછવાયા ઘરો,પેલો બેલવાલ્ડ અને એર્નેનને જોડતો ઝૂલતો પુલ વગેરે ફરી એક વાર જોતા અને મન ભરી તેની મજા માણતા આ અડધો-એક કલાકની યાત્રા પુરી કરી.

બેટન-તાલ સ્ટેશનથી કેબલ કારમાં બેસી બેટમેરાલ્પ નામની જગાએ અને પછી ત્યાંથી ચાલતા બર્ગસ્ટેશન બેટમરહોર્ન નામના હિમશિખરે જઈ પહોંચ્યા.

આ જગા, મેં અત્યાર સુધી જીવનમાં પૃથ્વી પર જોયેલી સૌથી સુંદર જગાઓમાં સ્થાન પામે એટલું અલૌકિક સૌંદર્ય ધરાવતી જગા હતી. ચારે બાજુ બસ બરફ જ બરફ! સફેદ સ્વચ્છ બરફના ઢગ ચારેકોર ખડકાયેલા હતાં અને થોડું આગળ વધી એક ટેકરા પર જઈ જોયું તો એક અજબનું હિમસરોવર! આ સરોવરમાં અડધું પાણી અને અડધો બરફ સાથે જોવા મળ્યાં! કાંઠે સુંદર સફેદ લીલી-પુષ્પો જોવા મળ્યાં. અમે અહિ બેસીને નાસ્તોપાણી કર્યાં અને ખુબ-બધી વાતો કરી.એક બાજુ હિમસરોવર અને બીજી બાજુ દ્રષ્યમાન થતાં હિમાચ્છાદીત પર્વત શિખરોની વચ્ચે અહિંના બેજોડ પ્રાકૃતિક સૌંદર્યે અમને અમે સ્વર્ગમાં હોઇએ એવી અનુભૂતિ કરાવી. ટેકરા પર થોડે થોડે અંતરે લાકડાની સુંદર બેન્ચો બનાવી હતી તેના પર વારાફરતી બેસતા આગળ વધતા હિમસરોવરની જાણે અર્ધ-પ્રદક્ષિણા કરી.

આસ પાસ એકાદ-બે જણની જોડીમાં કે એકલા આવેલા એકલ-દોકલ મનુષ્યો નજરે ચડતા હતાં. ત્યાં સામે કાંઠે આવેલા એક લાકડાનાં મંચ પરથી આટલા ઠંડા પાણીમાં નહાવા, એક તરંગી યુવાને સાવ નિર્વસ્ત્ર થઈ આ હિમસરોવરમાં છલાંગ લગાવી! ઠંડાગાર પાણીનો સ્પર્શ પણ અસહ્ય લાગતો હોય એવામાં તેમાં નહાવા ડૂબકી લગાવવી અકલ્પ્ય હતું! થોડી વાર બાદ અમે ચાલતા બીજા કાંઠે પહોંચ્યા ત્યારે જો કે તેણે વસ્ત્રો પહેરી લીધા હતા! તે એ જ લાકડાના મંચ પર સૂતો સૂતો સૂર્યસ્નાન કરી રહ્યો હતો! તેની ગર્લફ્રેન્ડ બાજુમાં જ બેઠી બેઠી કોઈ પુસ્તક વાંચી રહી હતી. અમને જોઈ તેણે સ્મિત કર્યું. તેઓ આયર્લેન્ડથી અહિ વેકેશન માટે આવ્યા હતાં. તેણે અમારા આ સુંદર જગાએ થોડા ઘણાં ફોટા પાડ્યા. પછી અમે બરફ ના ગોળા બનાવી સરોવરના પાણીમાં ફેંકવાની રમત રમી અને ત્યાંથી પછી અમારી પરત યાત્રા શરૂ કરી!

કેબલ કારને થોડી વાર હતી એટલે સ્ટેશન નજીક આવેલી એક સુંદર હોટલમાં બેસી અમે ગરમાગરમ કોફીની લિજ્જત માણી.પાસે જ એ હોટલના માલિકના નાનકડા બે-અઢી વર્ષનાં સંતાનો બાળસહજ રમત રમી રહ્યા હતાં.એટલા સુંદર બાળકો જાણે નાનકડા દેવદૂતો જ જોઈ લ્યો!સુંદર મજાના કપડામાં સજ્જ અને તેમની પ્રાદેશિક ફ્રેન્ચ જેવી જણાતી ભાષામાં તેઓ મીઠીવાણીમાં કંઈક અસ્ફૂટ બોલી રહ્યાં હતાં જે સાંભળવાની ખુબ મજા આવી!

પાછા માર્થા મેડમના ઘરે આવ્યાં બાદ અમારું પેકીંગ શરૂ કર્યું અને રાતે મીઠી મજાની નિંદર માણી. બીજા દિવસે સવારે માર્થા મેડમનો હ્રદયપૂર્વક આભાર માન્યો અને યાદગીરી રૂપે તેમના આંગણા માંથી પીળા ફૂલના કેટલાક નાનકડા છોડ લીધાં.તેમને જે ડબ્બામાં થેપલા આપ્યા હતાં તેમાં તેમણે તેમની વાડીમાં ઉગેલા તાજા પીચ ફળો ભરી આપ્યાં અને સાથે પીચના ફળોમાંથી બનાવેલ જામની એક બોટલ પણ ભેટમાં આપી. સ્વીત્ઝરલેન્ડને પ્રેમભરી વિદાય આપી અમે ફરી પેરીસ આવવા રવાના થયાં.

 [આ બ્લોગપોસ્ટની સુંદર તસવીરો તમે આ લિન્ક ક્લિક કરી જોઈ શકશો.]

 (ક્રમશ:)

ફ્રાન્સ-સ્વીત્ઝર્લેન્ડની પ્રથમ વિદેશ યાત્રા (ભાગ - ૬)

બેલ્વાલ્ડનો પુલ પસાર કરી સામી બાજુએ આવેલ એર્નેન ગામે (સ્વિત્ઝરલેન્ડના તો ગામ પણ એટલા સુંદર અને આધુનિક કે તેમને ગામ કહેતા જીવ નથી ચાલતો!) પહોંચ્યા. તરત ટેકરી જેવા ભાગ પર પથ્થરના દાદરા વર્તુળાકારે બનાવી આસપાસ સુંદર ફુલછોડ ઉગાડી અતિ નયનરમ્ય કેફે બનાવ્યું હતું જે જોઈ મનને ખુબ ટાઢક વળી. આવી જગાએ આપણો બધો થાક પળવારમાં ઉતરી જાય.જો કે અમારી પાસે સમય ઓછો હતો તેથી એ કેફેમાં ગયા વગર, દૂર થી જ તેને જોઈ મન તૃપ્ત કર્યું અને આગળ વધ્યા. સુંદર મજાના છૂટા છવાયા લાકડાના ઘરો વચ્ચેની ચોખ્ખી ચણાક શેરીમાંથી પસાર થતાં અમે ખુલ્લા ખેતરો વચ્ચે જઈ પહોંચ્યા. કેટલાક એકલદોકલ સાઈકલ સવારો તો એક-બે વિદ્યાર્થીઓના જૂથ અહિ હાઈકીંગ-ટ્રેકીંગ પર જતા નજરે ચડ્યા.અમારા નિયત પ્લાન માં તો આ સ્થળ હતું જ નહિ, તેથી એક જૂથ જે તરફ જઈ રહ્યું હતું તેને અનુસરતા અમે એ ખેતરો વચ્ચે જઈ પહોંચ્યા. ખેતરોમાં હળવી વિજળી પસાર થઈ રહી હોય એવા ધાતુના તારની વાડ બનાવેલી હતી જેથી જે-તે ખેતરના માલિકની ગાય કે ઘેટા વાડ ઓળંગી ન જાય.એક ઘટાટોપ ઝાડ નીચે વીસ-પચ્ચીસ ઘેટા બેઠેલા નજરે ચડ્યા તો બીજી બાજુ ખેતરમાં શિંગડા વગરની ગાયો ચરતી નજરે પડી જેમના ગળામાં વિશિષ્ટ પ્રકારના, અહિના લાક્ષણિક ઘંટ બાંધેલા જોવા મળ્યા જેનો મધુર નાદ અનેરૂ સંગીત રેલાવી રહ્યો. આ જગાએ અપ્રતિમ શાંતિનો અનુભવ થયો.એ પીળા સુંદર ઝીણા ઝીણા પુષ્પો વાળી વનસ્પતિ ધરાવતા ખેતરોનું સૌંદર્ય અસાધારણ હતું. અઢળક હિન્દી ફિલ્મોના રોમેન્ટીક ગીતોનું જ્યાં ફિલ્માંકન થયું છે એ ખેતરો આ જ હોવા જોઇએ એમ લાગ્યું. મેં અને ભૌમિકે શાહરુખના તો નેહાએ કાજોલ જેવી અદાઓ માં ફોટા પડાવ્યાં. ઘેટાના અવાજની નકલ કરીખુબ હસ્યાં! અડધો-એક કલાક પસાર કર્યા બાદ ફરી સુંદર ઘરો જોતા જોતા ઝૂલતા પુલ સુધી આવ્યાં અને તે પસાર કરી બેલ્વાલ્ડ પહોંચી ગયા જ્યાંથી હવે અમારે સ્વીત્ઝરલેન્ડના સૌથી પ્રખ્યાત એવા પરગણા ઇન્ટરલેકન જવાનું હતું.

ઇન્ટરલેકન જતા પહેલા એક અતિ રસપ્રદ બાબત બની.રસ્તામાં એક પટ્ટો એવો આવ્યો જ્યાં કારને બીજી એક મોતે ગાડીના ખુલ્લા ડબ્બા જેવા સ્ટેન્ડ પર ચડાવી દેવી પડી અને પછી તો લગભગ અઢારેક કિલોમીટર ભૌમિકને આરામ મળી ગયો!કન્વેયર બેલ્ટ ધરાવતી એ ગાડી અમારી તેમજ આગળ પાછળની બધી ગાડીઓને લઈને પોતાના ખાસ ટ્રેક પર લઈ ગઈ!અમને આ સુવિધા ખુબ ગમી!

થોડે આગળ વધ્યા ત્યાં ભૂખ લાગી એટલે રસ્તામાં આવેલી એક સુંદર કેક-એન્ડ-બેક્ડ ખાદ્ય પદાર્થો વેચતી દુકાનમાં ગયા.આ દુકાનની બહાર વિવિધ રંગી ફુલોના કૂંડા શોભી રહ્યા હતા.દુકાન પણ તેના સુંદર પ્રોડક્ટ્સથી એટલીજ સરસ રીતે સજાવેલી હતી.ઉંચી ગોરી ફ્રેન્ચ બોલતી તેની માલકણને પૈસ ચૂકવી અને તેની સુંદર દુકાન માટે પ્રશંસા પાઠવી ચીઝ-પીઝા અને પેસ્ટ્રીસ વગેરે લઈ અમે બહાર થોડે આગળ એક ટેરેસ જેવા ખુલ્લા ભાગમાં ઉભા ઉભા લંચ એન્જોય કર્યું.સામે ટેકરી અને કેટલાક બંગલાઓના ખુલ્લા વરંડા નજરે ચડતા હતાં.દરેક ઘર આટલા સુંદર?!મન આટલી બધી સુંદરતા જોઈ અનેરી ધન્યતા અનુભવી રહ્યું હતું.એક તાજગી અને ઉર્જા હકારાત્મકતા સાથે જાણે અહિની હવામાં સતત પ્રસરાયેલા રહેતા હતા!

એકાદ-બે કલાક ડ્રાઈવ કરી આ અતિ સુંદર શહેરની મુલાકાતે આવ્યાં. પાર્કીંગ માટે અહિ ખાસ જગાઓએ ઓટોમેટીક પોસ્ટ્સ હતાં જેના પર કાર્ડ સ્વાઈપ કરી ચોક્કસ કલાકના પૈસા ચૂકવી ગાડી પાર્ક કરી દેવાની.ટેક્નોલોજીની દ્રષ્ટીએ અગાઉ ફ્રાન્સમાં પણ વાત કરી હતી તેમ આ યુરોપીય દેશો ઘણાં આગળ છે.અહિ ચોરી-લૂંટફાટ વગેરે ના કિસ્સા પણ જૂજ બનતા હશે એવું મને લાગે છે.લોકો પણ પ્રમાણિકતાથી સુવિધાઓનો જવાબદારી પૂર્વક ઉપયોગ કરતા માલૂમ પડ્યાં.  અમે જ્યાં ગાડી પાર્ક કરી હતી ત્યાં બાજુમાં જ નીલા રંગનું પાણી સુંદર નીચી ઉંચાઈના પુલ નીચેથી પસાર થતું હતું.તેમાં બે સુંદર ભૂરી-લીલી-સોનેરી એમ બહુરંગી ભાત ધરાવતી ડોક અને અંગવાળા બતક તરી રહેલા નજીક થી જોવા મળ્યાં.સામે થી આપણે ત્યાં મોલમાં બાળકોના મનોરંજન માટે દોડતી બે-ત્રણ ડબ્બા ધરાવતી મિની ટ્રેન જોવા મળે છે એ પસાર થઈ!

ઇન્ટરલેકનમાં ખુબ સોફિસ્ટીકેટેડ અને પોશ દુકાનો,ગલીઓ, હોટલો અને ઘરો જોવા મળ્યાં. સુંદર ઘરોમાં બારી બહાર રંગબેરંગી ફૂલોનાં કૂંડા હારમાં ગોઠવેલા અચૂક જોવા મળે! આ એક ટીપીકલ ટુરીસ્ટ સ્પોટ હતું.અહિ અડધાથી વધુ તો ભારતીયો જ નજરે ચડી રહ્યાં હતાં.તાજમહલ,ઇન્ડીયા ગેટ જેવા નામ ધરાવતી ભારતીય ખાણું પીરસતી એકબે હોટલ પણ જોવા મળી.

મેટ્રો સ્ટેશન બહાર બસ સ્ટેશન પણ હતું જેની બહાર હું અને નેહા બેઠાં જ્યારે ભૌમિક પૂછપરછ માટે સ્ટેશન પર ગયો.ત્યાં સામે એક મોટું ભારતીય-ગુજરાતી કુટુંબ ગેલ કરી રહેલું જોવા મળ્યું.ગેલ મર્યાદામાં રહી અન્યોને ખલેલ કે નુકસાન ન પહોંચાડે એવું હોય તો વાંધો નહિ પણ ગુજરાતીઓ ક્યારેક અતિ લાઉડ વર્તન કરી અન્યોને ખલેલ તો પહોંચાડતા જ હોય છે પણ હાંસીપાત્ર અને ક્યારેક ઘ્રુણાને પાત્ર પણ બનતા હોય છે.બાળકોથી માંડી આધેડ વયના એ પરીવાર્ના બધાં જ સભ્યો મોટે મોટેથી ઘાંટા પાડી એક્બીજા સાથે વાતચીત કરી રહ્યા હતા અને રસ્તા વચ્ચે દોડાદોડી કરી કોઈક પ્રકારની બાળકોની રમત રમી રહ્યા હતાં.વિદેશીઓતો ઠીક પણ મને અને નેહાને પણ આ ખુબ અરૂચિકર અને શરમજનક લાગ્યું.

ભૌમિક જરૂરી માહિતી મેળવી આવી ગયો અને નિયત સ્થળ નજીક જ હોઈ અમે ચાલતા જ ત્યાં જવાનું નક્કી કર્યું.રસ્તામાં ખુબ સુંદર દ્રષ્યો જોવા મળ્યાં.ચોખ્ખાઈ તો અહિ ઉડીને આંખે વળગે એવી હતી જ પણ સુંદરતા પણ આ આધુનિક એવા ચીક શહેરમાં જોવા મળી રહી હતી.સ્વીસ લોકોનું સરેરાશ આયુષ્ય ૮૨-૮૪ હોય છે.તેના ઘણાં કારણો છે.અમે ચાલતા હતા ત્યાં એક બાગની કિનારે બેન્ચ પર બેસેલા એક નેવુંની ઉપર ઉંમર ધરાવતી ડોશીમા લાકડી લેવા ગયા પણ તે સરકી ગઈ.તેઓ સુંદર લાંબા ઓવરકોટમાં અને મેચીંગના બ્રાઉન પેન્ટમાં અને હળવા મેક-અપમાં સજ્જ હતા.હું દોડીને લાકડી આપવા ગયો એ પહેલા તેમણે વાંકા વળી એ ઉપાડી લીધી હતી.પણ મને તેમણે ખુબ સુંદર સ્મિત આપી થેન્ક્સ કહ્યું અને અમે આગળ વધ્યાં!ઘણાં લોકો અહિ વોકીંગ સ્ટીક્સ લઈ ચાલવાનો આનંદ માણી રહેલા જોવા મળ્યાં.

સીધા ચઢાણ પર ગ્લાસની ફેરીમાં બેસી આઠેક મિનિટની રાઈડ દ્વારા અમે જુંગફ્રુ નામની સ્વીત્ઝરલેન્ડની ટોચ પર પહોંચી ગયાં.અહિથી દેખાતું આખા શહેરનું દ્રશ્ય ખુબ મનોહર હતું.

[આ બ્લોગપોસ્ટની સુંદર તસવીરો તમે આ લિન્ક ક્લિક કરી જોઈ શકશો.]

 (ક્રમશ:)