હજી કેટલા બળાત્કાર પછી સરકાર જાગશે?

 દિલ્હીમાં ચાર મહિના પહેલા અમાનવીય બળાત્કારની દુર્ઘટના બની અને તેના પડઘા હજી શમ્યા નથી,તેના અપરાધીઓને સજાનો ફેંસલો હજી સુણાવાયો નથી ત્યાં તો તેને પણ ટક્કર મારે એવી બીજી જઘન્ય અપરાધસમી બળાત્કારની કમનસીબ દુર્ઘટના પાંચ વર્ષની બાળકી સાથે બની.તેની ઝીણી ઝીણી વિગતો વાંચો તો કેટલી હદે માનવીનું ભેજું વિકૃત થઈ ગયું છે તેની પ્રતીતિ થાય.તે વખતે પણ જોરદાર વિરોધ થયા હતા અને આ વખતે પણ થઈ રહ્યાં છે પણ આપણી સ્મૃતિ ખૂબ ટૂંકી છે અને ધીરજ પણ એવીજ ટૂંકી.વિરોધો થોડા વખત સુધી જલદ રહ્યા બાદ શમી ગયાં અને નિર્ભયાનો કિસ્સો ખૂબ ગાજ્યા બાદ ભૂલી જવાયો હોત પણ એ પહેલા બદનસીબે આ બીજો કિસ્સો બન્યો. જો કદાચ એ છ નરાધમોને જાહેર ફાંસીની સજા ક્રૂરતા પૂર્વક દિલ્હીની સડકો વચ્ચે અપાઈ હોત, તો પાંચ વર્ષની બાળકી પર જુલમ કરનાર ડરી ગયો હોત અને આ બીના ટાળી શકાઈ હોત.પણ બળાત્કાર માટે ફાસ્ટ ટ્રેક કોર્ટ બનાવવા છતાં નિર્ભયા કેસના છ પૈકી એક અપરાધીને કાનૂન સજા ન આપી શકી અને એ પહેલા તેણે ફાંસી ખાઈ જીવન ટૂંકાવી દીધું.હજી બાકીના પાંચ નરાધમોને સજા અપાઈ નથી.આપણા કાયદાઓમાં એવું તે શું છે કે આટાઅટલા લાંબા સમય સુધી કેસ ચાલ્યા જ કરે છે?હવે તો પરિવર્તન આવવું જ રહ્યું. સોનિયાજીના પોકળ દિલાસા કે 'અપરાધી વિરુદ્ધ સખત કાર્યવાહી કરવામાં આવશે' માત્રથી કામ નહિ ચાલે.મનમોહનજી ફક્ત જીવો બાળ્યા કરશે તે પણ પૂરતું નથી.હવે કાયદો બદલાવો જ જોઇએ. નહિતર પ્રજાએ તે હાથમાં લેવાની ફરજ પડશે.એવો નિયમ હોવો જોઇએ કે બળાત્કારની દુર્ઘટનાના માત્ર પંદર કે વીસ દિવસમાં કેસનો નિકાલ ફરજિયાત પણે આવવો જ જોઇએ અને અપરાધીને સખતમાં સખત સજા જાહેરમાં થવી જોઇએ.તેણે જેટલી ક્રૂરતા કે અત્યાચાર વધુ આચર્યા હોય તેટલી તેની સજા વધુ ક્રૂરતાભરી અને સખત હોવી જોઇએ.તેને ફાંસી તો મળવી જ જોઇએ પણ તે અગાઉ તેના પર જાહેરમાં પ્રજા દ્વારા સજા ફરમાવવાની જોગવાઈ હોવી જોઇએ.જેથી સમાજમાં કડક દાખલો બેસે અને બળાત્કાર કરવા વિષે કોઈ વિચાર સુદ્ધા ન કરે.

ઘણી વાર આપણે પણ આંખ આડા કાન કરતા હોઇએ છીએ.આ વૃત્તિ સુધારવાની જરૂર છે. બાજુમાં કોઈ હલ્કો યુવાન કે પુરુષ કોઈ સ્ત્રી કે યુવતિની છેડતી કરે કે ગંદી કમેન્ટ પાસ કરે તો તેને રોકવાની જરૂર છે.

મને એક કિસ્સો યાદ આવે છે.રજાના દિવસે સાંજે હું લોકલ ટ્રેનમાં ચર્ચગેટ જઈ રહ્યો હતો ત્યારે ગાડીમાં ગિર્દી ખૂબ ઓછી હતી અને બે યુવાનો મારી આગળની સીટ પર બેઠા બેઠા મોબાઈલ પર કંઈક જોઈ રહ્યાં હતાં.મારું ધ્યાન એ તરફ ગયું અને હું પામી શક્યો કે તેઓ કોઈ અશ્લીલ વિડીયોની ક્લિપ જોઈ રહ્યાં હતાં.લગભગ દસેક મિનિટથી પણ વધારે સમય સુધી તેઓ એ જોઈ હસીમજાક કરી રહ્યા હતાં પણ મેં આ અંગે આંખ આડા કાન કર્યાં.કદાચ એ બે યુવાનોએ જ દિલ્હીમાં જઈ પાંચ વર્ષની બાળકીનો બળાત્કાર કર્યો હોય એવું બની શકે.મારી તેમને સીધા ન રોકું તો કંઈ નહિ પણ તેમના વિરુદ્ધ કોઈક એકશન લેવી જોઇતી હતી.તેઓ મારી સાથે જ ચર્ચગેટ સ્ટેશને ઉતર્યા હતાં અને થોડે જ આગળ પોલીસ બેઠી હતી.હું પોલીસ પાસે જઈ તે યુવાનો વિરુદ્ધ ફરિયાદ કરી શક્યો હોત અને તેમના મોબાઈલમાંથી એ ક્લીપ્સ ડીલીટ કરાવી શક્યો હોત.કદાચ એમ કરવાથી તેઓ સુધરી જાત.પણ મેં કંઈ ન કર્યું.આપણી આ બેપરવાહી પણ એક આદર્શ,સુસજ્જ,સારા સમાજ માટે હાનિકારક છે.આપણે સજાગ રહી ખોટું બનતા રોકવાનું છે.રાંડ્યા પછી ડહાપણ જેવા, બળાત્કાર થયા બાદના વિરોધ કે મીણબત્તી પ્રદર્શનોનો કંઈ અર્થ સરે છે ખરો?

દિલ્હી પોલીસનું વર્તન શરમથી માથું ઝૂકાવી દે એવું છે.આવો મારો દેશ જેની પોલીસ આટલી હલકી? બળાત્કાર ઘટનાના માબાપને બે હજાર રૂપિયાની લાંચ આપી કેસ દાબી દેવા પ્રસ્તાવ કરનાર? વિરોધ કરનાર યુવતિને ચારપાંચ લાફા ઝીંકી દેનાર? નિર્ભયાના કેસ વખતે કે બિહારના અન્ય એક કેસમાં બન્યા મુજબ કેસ નોંધવામાં પણ આનાકાની કરનાર?આ પોલીસને સખત પ્રશિક્ષણ આપવાની જરૂર છે - માનવીય મૂલ્યોનું,માણસાઈનું,તેમને પ્રજાનું રક્ષણ કરવાની તેમની મૂળ ફરજ યાદ અપાવનારૂં.

ઇશ્વર તમેજ હવે કોઈ ચમત્કાર કરો આ દેશમાં આવા હિચકારા બનાવો રોકવા માટે...