સાપુતારાની સફરે (ભાગ - ૧)
--------------------------------------
પહાડના ઢોળાવ પર સરસ મજાનાં તંબુ બાંધ્યા હોય, આસપાસ સુંદર ઝાડ-છોડ ઉગાડી, બગીચા બનાવ્યા હોય, સુંદર મજાની કેન્ટીનમાં હસીને આવકાર આપતો ગુજરાતી બોલતો - જાણતો સ્ટાફ હોય જે ઓર્ગેનિક શાકભાજી વગેરેમાંથી તૈયાર કરેલ સ્વાદિષ્ટ વાનગીઓનો આસ્વાદ કરાવવા સતત હાજર હોય, ખાણીપીણી સિવાયના સમયમાં રોમાંચક સાહસ ભરી પ્રવૃત્તિઓ કરવા મળે, ખાટલે આરામ કરવો ગમતો હોય કે હીંચકે ઝૂલવું ગમતું હોય અને છેલ્લે ગરમીનો ત્રાસ સહન થતો ન હોય તો ગુજરાતના એક માત્ર ગિરિમથક અને મહારાષ્ટ્રનાં આપણાં મુંબઈથી પણ નજીક ગણી શકાય એવા હવા ખાવાના સ્થળ સાપુતારાના 'ટેન્ટ સિટી' પહોંચી જાવ!
મારા સંતાનોના જન્મદિવસની ઉજવણી હું દર વર્ષે અનાથાશ્રમના બાળકો સાથે કરતો હોઉં છું પણ ગત વર્ષે કોરોનાના કહેર ને લીધે એ શક્ય બન્યું નહીં. ડિસેમ્બરની ઓગણીસ તારીખે હિતાર્થનો ચોથો જન્મદિવસ ઘેર તો ઉજવવો જ નહોતો. આખું વર્ષ ક્યાંય ફરવા પણ જવાયું નહોતું એટલે મેં જન્મદિવસની ઉજવણી અને ફરવા જવાનું એમ બંને હેતુઓ સાથે પાર પડે એવું કંઈક કરવાનો નિર્ધાર કર્યો. કોરોનાની સ્થિતી સહેજ સુધરી હતી, છતાં પ્રવાસન ક્ષેત્રે હજી જોઈએ એવી છૂટછાટ મળી ન હોવાથી એવા જ કોઈ સુરક્ષિત સ્થળે જઈ શકાય જ્યાં ખૂબ લોકો આવતાં જતાં ન હોય. અનેક સ્થળો બાદ ઘણાં વખતથી જ્યાં જવાની ઈચ્છા હતી એવા સાપુતારા પર નજર દોડાવી. ગૂગલ પર થોડાં ખાંખાંખોળા કર્યા એટલે 'સાપુતારા ટેન્ટસિટી એન્ડ એડવેન્ચર પાર્ક' એવી એક જગા નજરે ચડી. તેના વિશે વધુ તપાસ કરી એટલે માલુમ પડયું કે આ સ્થળ સુરક્ષિત અને મારા પ્રવાસ માટે ઉત્તમ રહેશે. એ મૂળ સાપુતારાના મુખ્ય સ્થળથી ચાર કિલોમીટર પહેલા જ માલેગાંવ નામના ગામમાં સ્થિત છે. હજી બે - ત્રણ વર્ષ પહેલાં જ ખૂલ્યો હોવાથી એ હજી પ્રચલિત થઈ રહ્યો છે અને ગત વર્ષે તો આમ પણ કોરોના ને કારણે હજી અહીં ભીડ નહોતી એવી ખાત્રી કરી લીધી. ઓનલાઇન તેના ફોટા અતિ આકર્ષક જણાઈ રહ્યા હતા. આરામ નો આરામ, એડવેન્ચર પ્રવૃતિઓની સુવિધા, કિફાયતી ભાવ-કિંમત અને પ્રકૃતિના ખોળે હોવાથી ખોબલે ને ખોબલે ભરેલું નૈસર્ગિક સૌંદર્ય - આ બધાં પરિબળો એ અમારાં સૌ માં ભારે ઉત્સુકતા અને કુતૂહલ જગાવ્યા. એવું સાંભળ્યું હતું કે સાપુતારા મહારાષ્ટ્રના નાસિક માર્ગથી પણ જોડાયેલું છે. થોડાં વર્ષ અગાઉ નાસિક જવાનું થયેલું ત્યારે સપ્તશૃંગી મા નું એક પવિત્ર ધામ નજીક આવેલું છે એમ સાંભળેલું અને ત્યાં જવાની ઈચ્છા તે સમયે અધૂરી રહી ગયેલી. આ વખતે સાપુતારા ના પ્રવાસમાં જ પરત ફરતી વખતે સપ્તશૃંગી મા ના દર્શન શક્ય બને તો સોનામાં સુગંધ ભળે એમ વિચારી થોડી વધુ તપાસ કરી એવો પ્લાન બનાવ્યો કે જવું મુંબઈથી સૂરત તરફ જતાં ગુજરાત વાળા રસ્તે અને પાછા આવવું મહારાષ્ટ્રના નાસિક માર્ગે અને ત્યારે સપ્તશૃંગી ધામે માતાજીના દર્શન કરી પ્રવાસ પૂરો કરવો. પહેલા બે દિવસ ટેન્ટસીટી માં અને ત્રીજા દિવસે સપ્તશૃંગી ધામે પસાર કરી ત્રીજા દિવસે મોડી સાંજે મુંબઈ પરત આવવાનું એમ નક્કી કર્યું.
લાંબુ પ્લાનિંગ નહોતું કર્યું અને ઝટઝટ જવાનો પ્રોગ્રામ બનાવી દીધો તેની પણ એક અનોખી મજા હતી!
જવા માટે વડોદરાના એક ગુજરાતી ઉદ્યોગ સાહસિકે બનાવેલી 'વન વે કેબ' નામની મોબાઈલ એપ નો ઉપયોગ કરી ત્રણ દિવસ માટે એક ગાડી બુક કરી લીધી. અન્ય ટેક્સી સેવા વગેરે સાથે ભાવ સરખાવ્યા બાદ 'વન વે કેબ' જ સૌથી સસ્તી અને સારી ઓફર આપતી માલુમ પડી અને તાનાજી નામના મહારાષ્ટ્રીયન યુવાન ડ્રાઇવરની ગાડી અમને ફાળવવામાં આવી. એક ટીપ અહીં શેર કરું. લાંબા અંતર ની ગાડી આ રીતે કોઈ એપ કે વેબસાઇટ થી બુક કરતી વેળા પૂરે પૂરું પેમેન્ટ ઓનલાઇન ન કરો. થોડો ભાગ રોકડા થી ચૂકવવા નું રાખો. મોટા ભાગના ડ્રાઇવર પોતાની પાસે વધુ રોકડા ના રાખતા હોવાથી તેમને આવી ટ્રીપ મળે તો કેન્સલ કરી નાખતા હોય છે. તમે એપ પર પૂરા ઓનલાઇન પેમેન્ટ આપવાની જગા એ એમને હાથમાં રોકડું પેમેન્ટ મૂકશો તો તેમને પેટ્રોલ ભરાવવા કે અન્ય હાથખર્ચ માટે રકમ મળ્યાનો સંતોષ થશે અને તમારી સફર સારી રહેશે. મેં પૂરું પેમેન્ટ ઓનલાઇન કરી દીધું હતું પણ ત્રણ હજાર રોકડા ડ્રાઇવર ના હાથમાં વહેલી સવારે મૂકી દેવાની તૈયારી બતાવી એટલે જ ભાઈ અમને સાપુતારા લઈ જવા તૈયાર થયાં. વન વે કેબ વાળા પણ સારા કે તેમણે ત્રણ હજાર મને રિફંડ આપવાની સહમતિ સાધી. શુક્રવારે વહેલી સવારે અમે મલાડ, મુંબઈથી સાપુતારા જવા તાનાજીની ગાડીમાં રવાના થયા. પાંચેક કલાકની મજલ કાપી સાપુતારા જઈ પહોંચ્યા.
(ક્રમશ :)
સાપુતારાની સફરે (ભાગ - ૨)
-------------------------------------
બપોરે બારેક વાગે અમે સાપુતારા પહોંચ્યા ત્યારે હવામાન ખુશનુમા હતું. સાપુતારા જવાના મુખ્ય રસ્તા પર સાપુતારાના બજારથી ચારેક કિલોમીટર દૂર હોવ ત્યારે જ માલેગાંવ જવા ફાંટા પાસે વળી જવાનું. આ માર્ગે દોઢેક કિલોમીટર આગળ જાવ એટલે ટેન્ટસીટી આવી જાય. રસ્તાની બંને બાજુએ ખુલ્લા ખેતરો હતાં. ટેન્ટસીટીનું બોર્ડ ચૂકી જતાં અમે થોડાં વધુ આગળ નીકળી ગયા. પણ આબોહવા ચોખ્ખી અને સારી હોવાથી પાંચેક કલાકની મુસાફરી છતાં કંટાળ્યા નહોતા. વટેમાર્ગુ નજરે ચઢતાં તેની પાસેથી ટેન્ટસીટીના ચોક્કસ સ્થાનની માહિતી મેળવી અમે ગાડી પાછી લીધી અને થોડી વારમાં ટેન્ટસીટી પહોંચી ગયા. અહીં રમેશભાઈ નામના પ્રેમાળ, હસમુખા ગુજરાતી ગૃહસ્થ મેનેજર તરીકે ફરજ બજાવે છે. તેઓ અહીં જ ટેન્ટસીટી ખાતે રહી સુનિશ્ચિત કરે છે કે આવનારા મુલાકાતીઓની બધી સગવડ સચવાય. અમે રસ્તામાં હતાં ત્યારે બે ત્રણ વાર રમેશ ભાઈ મને ફોન કરી પૂછી ચૂક્યા હતા કે અમે કેટલા વાગ્યા સુધી પહોંચી રહીશું. ત્યારે જ ખ્યાલ આવી ગયો હતો કે અમને અહીં ટેન્ટસીટીમાં કોઈ પ્રકારની તકલીફ નહીં પડે. વાંસનું બનેલું સુંદર પ્રવેશદ્વાર ટેન્ટસીટીમાં તમને આવકાર આપતું ઉભેલું દેખાય ત્યારથી જ એક હકારાત્મક લાગણી અનુભવાય. આસપાસ ઝાડપાન અને ખેતરો વચ્ચેથી પસાર થઈ અમે ટેન્ટસીટીના કેન્ટીનના મકાન સુધી પહોંચ્યા કે રમેશભાઈએ ઉમળકા ભેર અમારું સ્વાગત કર્યું. દિનેશ નામના યુવાને અમારો સામાન લઈ લીધો અને અમને અમારા માટે ફાળવાયેલા ટેન્ટ ભણી દોરી ગયો. કચ્છમાં રણોત્સવ દરમ્યાન રહ્યાં હતાં એવા જ સ્વીસ ટેન્ટ હતાં અહીં. કેન્ટીનના મકાનની બાજુમાં આવેલા બાગ પાસેથી પસાર થઈ થોડી ઉંચાઈ એ આવેલા ભાગ પર ઢોળાવ વાળી ભૂમિ પર અહીં બારેક ટેન્ટ બનાવ્યાં છે જેમાં એ. સી., બાથરૂમ વગેરે સુવિધા મોજૂદ છે. ટેન્ટની બહાર ઓટલા પર સરસ મજાની બે આરામદાયી ખુરશી ગોઠવેલી હતી જેના પર બેસો એટલે સામે દેખાતા સુંદર દ્રશ્ય જોઈ તમને એક ગજબની નિરાંત અને શાંતિનો અનુભવ થાય. અહીં ટેન્ટની બહારની ભૂમિ પર નીલગીરીના ઝાડ ઉગાડેલા છે જે હજી કિશોરાવસ્થામાં છે એટલે હવા સાથે તે ડોલે ત્યારે નાના છોકરાં સાથે રમતા હોય એવું લાગે! અહીં ટેન્ટ સુધી પહોંચવા કેડી બનાવાઈ હતી. બાર ટેન્ટ એેકમેકની આસપાસ અંગ્રેજી 'યુ' આકારે ગોઠવાયેલા છે અને તેમની સામે જ એક જગાએ બે - ત્રણ બાંકડા ગોઠવી સામે ઝાડનાં જાડા થડની ટીપોઈ જેવું ગોઠવી, માથે છાપરું ગોઠવી સુંદર જગા બનાવાઈ છે જ્યાં બેસી મિત્રો કે પરિવાર જનો સાથે ટોળટપ્પા મારી શકાય કે રાત્રે નાનો કેમ્પફાયર પણ યોજી શકાય. 
આવા બે - ત્રણ અન્ય સ્થળો પણ અહીં ટેન્ટ સીટીમાં ખાસ ઉભા કરાયા છે જ્યાં બેસી તમે નિરાંતની સુગમ્ય ક્ષણો સ્નેહીજનો સાથે ભરપૂર માણી શકો. 
એક સ્થળે હીંચકો અને આસપાસ ખાટલા ઢાળેલા ગોઠવ્યા છે તો થોડે આગળ મોટા ઝાડની ફરતે રંગીન પથ્થરો અને ગાડાંના રંગેલા પૈડાં કલાત્મક રીતે ગોઠવી સરસ મજાની બેઠકો બનાવેલી જોવા મળે.
બાગની એક બાજુ એક જ જણ સૂઈ શકે એવાં આઠેક નાના ટેન્ટ બેસાડેલા છે જેની થોડે દૂર બીજા ઝૂલા અને વાંસના બાંકડાં ઝાડ નીચે જોવા મળે. તો બાગની બીજી બાજુએ પાછળ ની તરફ ખુલ્લું મોટું મેદાન જોવા મળે જેમાં મેદાન ફરતે આવેલા વૃક્ષો પર એડવેન્ચર એક્ટિવિટી માટે ઝૂલતાં દોરડાં અને પુલ વગેરે જોવા મળે.
રાત્રે અહીં મેદાનમાં ગરબા - રાસ અને ડી. જે. પાર્ટી નું પણ આયોજન થાય! મુખ્ય કેન્ટીનનાં મકાનનો પાછળનો દરવાજો આ મેદાન સામે ખુલે. મેદાન થોડા નીચાણવાળા ભાગ પર આવેલું હોઈ ઉપર ટેન્ટ કે બાગ તરફ જવા માટે માટીમાં એકમેક ની ઉપર વાહનના ટાયર ગોઠવી સુંદર દાદરા બનાવાયેલા છે જેના પર દોડાદોડ કરવાની બાળકોને મજા પડી જાય! 
યુવાનો અને મોટેરાં એડવેન્ચર એક્ટિવિટી કરતાં હોય ત્યારે બચ્ચાં સાઈકલ ચલાવી શકે અને અતિ નાના બાળકો બેટરી ઓપરેટેડ ટોય કાર ચલાવી શકે.
અહીં નૈસર્ગિક સુંદરતાને કારણે સહેલાણીઓ તો આવે જ છે પણ અમારી સાથે જ એક યુગલ પ્રિ-વેડિંગ ફોટો શૂટ માટે પણ આવેલું જોયું ત્યારે નવાઈ લાગી! આશ્ચર્યનો બીજો અવસર ત્યારે આવ્યો જ્યારે નિરાંત ની પળો માણતા આકાશ ભણી જોતા હતાં ત્યારે નજરે પંખીઓની જગાએ માનવ ઉડતા નજરે ચડયા, પેરાગ્લાઈડીંગ કરતા - રંગબેરંગી પેરાશૂટ સાથે!
ટેન્ટમાં ફ્રેશ થયા બાદ ઉપર વર્ણવેલ જગાઓ એ થોડું થોડું રોકાઈ, ફોટા પાડી બપોરે જમવાનો સમય થયો એટલે કેન્ટીન જઈ પહોંચ્યા. અમે આવ્યાં ત્યારે જ રમેશ ભાઈએ ખાવામાં શું ભાવશે તેની પૃચ્છા કરી લીધી હતી અને અમે દર્શાવેલી પસંદગી મુજબ ભાખરી, શાક, દાળ ભાતનું સ્વાદિષ્ટ ભોજન આરોગી આસપાસનું થોડું નિરીક્ષણ કર્યું. ખોરાક બનાવવા વપરાતા શાકભાજી અહીં જ આસપાસના ખેતરોમાં ઉગાડાતા હોવાથી તેના સ્વાદમાં શુદ્ધતા અને પૌષ્ટિકતા તમે અનુભવ્યા વગર રહી ના શકો. બનાવનાર પણ આસપાસ વસતાં ગામમાંથી આવતા ભાઈ-બહેનો હતાં જેઓ રસોઈ કળામાં નિપુણ તો હતાં જ સાથે તેમનો પ્રેમ ભાવ પણ ભળે એટલે ખાવાનું વધુ સારું લાગે!
જમ્યા બાદ આસપાસ થોડું ટહેલ્યા. પાસે પાણીના ગોળ પીપડામાંથી બનાવેલ રંગીન બાંકડે બેઠાં. કેન્ટીનમાં ફિશટેન્કમાં રહેલી માછલીઓ નમ્યા અને હિતાર્થે ધરાઈને જોઈ રહ્યા બાદ અમે ટેન્ટમાં થોડો આરામ કરવા પાછા ફર્યાં.
આરામ કરતા કરતા આગળ કરવાની પ્રવૃત્તિઓ અંગે થોડી ચર્ચા કરી અને પછી થોડું સૂઈ ગયાં. સાંજે એડવેન્ચર એક્ટિવિટીઝની મજા માણી.
(ક્રમશ :)
સાપુતારાની સફરે (ભાગ - 3)
-------------------------------------
જમ્યા બાદ આસપાસ થોડું ટહેલ્યા. પાસે પાણીના ગોળ પીપડામાંથી બનાવેલ રંગીન બાંકડે બેઠાં. કેન્ટીનમાં ફિશટેન્કમાં રહેલી માછલીઓ નમ્યા અને હિતાર્થે ધરાઈને જોઈ રહ્યા બાદ અમે ટેન્ટમાં થોડો આરામ કરવા પાછા ફર્યાં. આરામ કરતા કરતા આગળ કરવાની પ્રવૃત્તિઓ અંગે થોડી ચર્ચા કરી અને પછી થોડું સૂઈ ગયાં. સાંજે એડવેન્ચર એક્ટિવિટીઝની મજા માણી.
એડવેન્ચર એક્ટિવિટીઝ માટે ચોરસાકાર મેદાનની કિનાર પર હવામાં અદ્ધર ત્રીસેક ફૂટની ઉંચાઈએ દોરડાંના ઝૂલતા પુલ બનાવાયેલા છે. સુરક્ષા માટે ના પટ્ટા પહેરી તમારે આ ઝૂલતા પુલ પર ચાલી એક છેડે થી બીજે છેડે જવાનું. 
ભય સાથે રોમાંચ પણ અનુભવાય જ્યારે આટલી ઉંચાઈએ તમે ચાલી રહ્યા હોવ અને અડધે પહોંચી ગયા હોવ! બીજા એક પ્રકારની એક્ટિવિટીમાં દોરડાની જગાએ પગ મૂકવા માટે લાકડાંની પાતળી પટ્ટીઓ હોય, તો ત્રીજી એક એક્ટિવિટીમાં થોડે થોડે અંતરે હવામાં એક સરખી ઉંચાઈએ રબરના ટાયર લટકાવેલા હોય તેમાં એક પછી એક પગ મૂકતાં જઈ એક ઝાડ પરથી બીજા ઝાડ પર પહોંચવાનું. અન્ય એક એક્ટિવિટીમાં ચોરસ આકારે બાંધેલા દોરડાં ની જાળી પર ત્રીસ-પાંત્રીસ ફૂટ ઉંચી દિવાલ પર ચડી જવાનું અને પછી હવામાં આખા આડા થઈ કેડે બાંધેલા સુરક્ષા પટ્ટા પર વિશ્વાસ મૂકી શરીર મુકત છોડી દઈ નીચે આવવાનું!
દેખાય આ બધી એક્ટિવિટી અતિ સરળ પણ એ કરતી વખતે ખ્યાલ આવે કે એ લાગતી હતી એટલી સરળ નથી, ક્યારેક અડધે મૂકી દેવાનું મન થાય પણ અડધેથી પાછા વળવું કઈ રીતે?! પૂરું કર્યે જ છૂટકો! આ બધી રમતોમાંથી ઘણું શીખવા પણ મળે છે અને ભય પર કાબૂ મેળવવાનો અતિ મહત્વનો ગુણ કેળવાય છે.
સાંજે આ બધી એડવેન્ચર એક્ટિવિટીઝની મજા માણ્યા બાદ, એમાં અમારી સાથે રહેનાર દિનેશ, મેનેજર રમેશભાઈ તથા અન્ય સ્ટાફ સભ્યો સાથે વાતચીત કરી - ચા પાણી કર્યા - બાળકો માટે ખાસ બનાવાયેલ મેગીની મજા માણી. બીજે દિવસે ક્યાં ક્યાં નજીક ફરવા જઈ શકાય તે અંગે માહિતી મેળવી. રાત્રે જમવામાં ઓળો અને રોટલા ખાવાની ઈચ્છા પ્રગટ કરી. પછી ટેન્ટસીટીની આહ્લાદક આબોહવામાં ફર્યાં. પ્રિ વેડિંગ ફોટો શૂટ માટે એક યુગલ આવ્યું હતું, તેઓ મોડી સાંજે જાતજાતની લાઇટ તથા પ્રોપ સાથે ફોટો શૂટ કરતું હતું તે કુતૂહલ પૂર્વક જોયું. પછી ઓળા - રોટલા - કઢી ખીચડીનું સ્વાદિષ્ટ જમણ જમ્યા બાદ રાત્રે હીંચકે અને આસપાસ ગોઠવેલી ખાટલીઓ પર બેસી તાપણી કરતાં કરતાં અમદાવાદથી આવેલ બે પ્રવાસી યુગલ સાથે અમારાં તથા તેમના જૂના પ્રવાસોની ખાટ્ટી મીઠી યાદોની આપલે કરી. રમેશ ભાઈ અમારા માટે ખાસ શેકેલા ચણાં - પોપટાં લઈ આવ્યાં હતાં તેની મજા માણતા માણતા ટેન્ટસીટીના માલિકો અને તેમણે કઈ રીતે આ સુંદર જગાનું સર્જન કર્યું તે વિશે વાતો કરી. રાત અને ઠંડી બન્ને જામ્યા હતાં. આંખો પણ ઘેરાવા માંડી હતી એટલે સૂવા જવા અમારા ટેન્ટ ભણી પ્રયાણ કર્યું. આ જગા બને એટલી શ્વાસમાં ભરી લેવી હતી. એટલે તંબુએ પહોંચ્યા બાદ પણ તરત સૂવાને બદલે બહાર ઓટલે ગોઠવેલી ખુરશી પર બેઠી રાતની શાંતિ અને સામેના અંધારિયા વાતાવરણને થોડી વધુ વાર માણ્યા.
સવારે વહેલા ઉઠી હું ભરત નામનાં કિશોર સાથે નેચર ટ્રેલ પર એટલે કે ટેકરી પર આવેલા જંગલની કેડીએ લટાર મારવા નીકળ્યો. ટેન્ટસીટીની સાવ નજીકમાં જ આ ટેકરીની તળેટી હતી જ્યાંથી અમે ઉપર ચડવાની શરૂઆત કરી. અડધો પોણો કલાક લાગ્યો ટોચે પહોંચતા. થકવી નાખનાર પણ મજેદાર હતી આ ટ્રેલ. ભોમિયો ભરત તો અહીં આ રીતે રોજ ચાલવા ટેવાયેલ હતો એટલે એ આગળ આગળ ભાગે અને હું વચ્ચે વચ્ચે રંગીન ફૂલો જોવા તો ક્યાંક પોરો ખાવા તો ક્યારેક ઊંચાઈથી નીચે દેખાતું દ્રશ્ય જોવા રોકાઈ જતો કે પત્થર પર બેસી જતો.
ટોચ નજીક પહોંચ્યા એટલે નજીક આવેલા મંદિરનો ઘંટારવ અને રસ્તેથી પસાર થતાં વાહનોનો અવાજ સંભળાવો શરૂ થયો એટલે હાશ થઈ. રસ્તામાં ભરત સાથે તેમના દૈનિક જીવનની અને મારા અગાઉ માણેલા ટ્રેક વિશે ઘણી વાતો કરી. ઉપર પહોંચ્યા એટલે સાપુતારાની મુખ્ય સડક આવી ગઈ. અમે કેટલું અંતર કાપી નાખ્યું હતું! નીચે જીપમાં બેસી પાછા ફરી શકાય તેમ હતું પણ મેં સવારની તાજી હવા શ્વાસમાં ભરતાં ભરતાં ટેકરી વાળા રસ્તે ઉતરી પરત આવવાનું જ પસંદ કર્યું. 
પાછા ઉતરવાનું સરળ બની રહ્યું અને અમે જલ્દી પાછા ટેન્ટસીટી આવી ગયાં. આ ટ્રેલ અઘરી હતી એટલે અમી, નમ્યા અને હિતાર્થ સાથે નહોતા આવ્યાં. પણ અમે ટેન્ટસીટી પહોંચ્યા એટલે તેઓ મારી રાહ જોતા કેન્ટીન પાસે જ બેઠાં હતાં. ચા નાસ્તો કરી અમે ટેન્ટ પર પાછા આવ્યાં અને ફ્રેશ થઈ નજીકનાં સ્થળોએ ફરવાં નીકળી પડ્યાં. હિતાર્થભાઈ નો ચોથો બર્થ ડે હતો જે મારે યાદગાર બનાવવો હતો! જતાં રસ્તામાં એક નાનકડું મંદિર આવ્યું
જ્યાં દર્શન કર્યા અને હિતાર્થે પાસેના બગીચામાં લસરપટ્ટીની મજા માણવાની ઈચ્છા વ્યક્ત કરી જે મેં તેને પૂરી કરવા દીધી. પછી તરત ત્યાંથી આગળ વધ્યા.
પહેલા જઈ પહોંચ્યા પંપા સરોવર. અહીં ખાસ કંઈ જોવાલાયક નથી પણ આ જગાનું ધાર્મિક મહત્ત્વ ઘણું છે. અહીં એ સ્થળ છે જ્યાં ભગવાન રામ અને લક્ષ્મણ વનવાસ દરમ્યાન સૌ પ્રથમ વાર હનુમાનજીને મળ્યાં હતાં. બીજું અહીં શબરી સ્નાન કરવા આવતી. 
શબરી એટલે પરમ રામ ભક્ત ભીલ વૃદ્ધા, જેનાં એઠાં બોર પ્રભુ રામે હોંશે હોંશે ખાધા હતાં. અહીં મંદિરમાં દર્શન કર્યાં, નદીના વહેતા જળમાં પગ પલાળીને નજીક આવેલી એક નાનકડી દુકાનમાંથી છોકરાઓને વહેંચવા ચોકલેટ ખરીદી. અહીંથી પછી શબરીધામ જવા રવાના થયાં. શબરીધામ એટલે ડાંગ જિલ્લાના જંગલમાં આવેલું એ સ્થળ જ્યાં શબરી રહેતી હતી અને જ્યાં તેના ઝૂંપડામાં પ્રભુ રામ પધાર્યા હતાં. આજે પણ એ શિલા ત્યાં મોજૂદ છે જેના પર બેસી રામે શબરીના એઠાં બોર ખાધા હતાં. તેની ઉપર સરસ મંદિર બનાવાયું છે. દર્શન કરી પાછાં ફરતાં એક નાની હોટલમાં ખાવા રોકાયા. અહીં ડાંગી ભોજનની મજા માણી. નાગલીની અને ચોખાની રોટલી, પીઠ... લ જેવું શાક, ડાંગી મસાલા ખીચડી અને છાશ. મજા આવી. રસ્તામાં રમતાં છોકરાઓને હિતાર્થના હાથે ચોકલેટ અપાવી.
એ પછી મહલ ઈકો ટુરિઝમ કેમ્પ સાઇટ નામની જગાએ ગયાં. ગાઢ જંગલમાં આવેલી આ જગા ગુજરાત સરકારે વિકસાવી છે જ્યાં ઓનલાઇન બુકિંગ કરી રહી શકાય છે. પણ કોરોનાના કહેર ને લીધે ઘણાં વખતથી અહીં કોઈ આવતું નહીં હોય એટલે અમને અહીં ખાસ મજા ના આવી. ખરું કહું તો મહલ એટલું આ જગાનું નામ જ ખબર હતી. ઉત્સુકતા હતી કે એ મહેલ હશે મ્યુઝિયમ જેવું કંઈક હશે જ્યાં ડાંગી જીવનની ઝાંખી જોવા મળશે. રમેશ ભાઈ કે અન્ય કોઈને પણ કદાચ આ જગા વિશે માહિતી નહોતી અને હતી આ જગા ખાસ્સી દૂર એટલે આવીને પસ્તાવો થયા જેવો ઘાટ થયો. પણ પરિવાર સાથે ગાડીમાં પસાર કરેલો સારો સમય સાટું વાળવા પૂરતો હતો. સાંજે ટેન્ટ સિટીમાં પાછા ફરતાં પહેલાં સાપુતારા બજારમાં જઈ હિતાર્થ માટે બર્થ ડે કેક ખરીદી.
(ક્રમશ :)
સાપુતારાની સફરે (ભાગ - ૪)
-------------------------------------
સાંજે ટેન્ટસિટીમાં પાછા ફરતાં પહેલાં સાપુતારા બજારમાં જઈ હિતાર્થ માટે બર્થ ડે કેક ખરીદી. ત્યાં કેકની કોઈ અલાયદી દુકાન નહોતી. આથી થોડી પૂછપરછ કર્યા બાદ ત્યાં એક સારી હોટેલમાં કેક શોપ હતી ત્યાંથી કેક લીધી. અંધારું થઈ ગયું હતું અને પહાડનાં વળાંકો વાળા રસ્તા પર કાંદા - ટામેટાં ભરેલી મોટી ટ્રક ઉંધી વળી ગઈ હોવાથી ટ્રાફિક જામ હતો અને અમને પહોંચતા થોડું મોડું થઈ ગયું હતું. અહીં પોતાનું વાહન લઈ આવનારાઓએ ખૂબ સાવધ રહેવું કારણ આ માર્ગ વાહન અકસ્માત માટે કુખ્યાત છે.
અમે ટેન્ટસિટી પહોંચી, કેક ફ્રીજમાં મૂકવા આપી દીધી અને ટેન્ટમાં જઈ ફ્રેશ થઈ આવ્યાં. જમવામાં સેવ-ટામેટાંનું શાક, પરાઠા અને ખીચડી કઢીની મજા માણ્યા બાદ નાનું એવું સેલિબ્રેશન રમેશ ભાઈ તથા અન્ય સ્ટાફ સાથે કર્યું. શનિવાર હોવાથી તે દિવસે ઘણાં સહેલાણીઓ ટેન્ટસીટીમાં આવ્યાં હતાં અને તેમને માટે કેન્ટીન પાછળના મેદાનમાં ગરબા-રાસનું આયોજન કર્યું હતું. પણ હિતાર્થના બર્થ ડે માટે ટેન્ટસીટીના સૌ સ્ટાફ મેમ્બર્સમાં ભારે ઉત્સાહ હતો અને નાનકડા કેક કાપવાના સેલિબ્રેશનમાં સૌ પ્રેમથી જોડાયા. 
રમેશભાઈએ હિતાર્થને 'મોન્ટુ' એવું હૂલામણું નામ આપ્યું હતું અને તેઓ તેમનાં આ નાનકડા ગેસ્ટનું ખૂબ સારું ધ્યાન રાખતાં હતાં અને પ્રેમ પૂર્વક તેનું જતન કરતા હતાં. રાતે અમને ખાસ હળદરવાળંજ દૂધ પીવા આપતા. ગત રાતની જેમ જ થોડી વાર તાપણે બેઠાં, રસોઈ ઘરમાં જઈ ગુલાબજાંબુ બનાવાઈ રહ્યાં હતાં એ ગતિવિધિ નિહાળી, સ્ટાફ સાથે વાતો કરી અને પછી સૂવા ટેન્ટ જઈ પહોંચ્યા.
હિતાર્થને ગાડીઓનું ભારે આકર્ષણ છે. ટોય કાર હજી સુધી તેને ચલાવવા મળી નહોતી પણ તેણે રમેશભાઈ અને દિનેશ પાસેથી વચન લીધું હતું કે એ ચલાવ્યા વગર તે ટેન્ટ સિટીમાંથી વિદાય લેશે નહીં! આથી રવિવારે સવારે ત્યાંથી વિદાય લેતા પહેલા મેં અને નમ્યા એ બાકી રહેલી એડવેન્ચર એક્ટિવિટીની મજા માણી તે દરમ્યાન દિનેશે ગત આખી રાત ચાર્જ કરી રાખેલી બચ્ચાંઓની ટોય કારની સવારી હિતાર્થને કરાવડાવી અને તે રાજીના રેડ થઈ ગયો!
વિદાયની વેળા વસમી જ હોય છે! આટલાં સરસ બે દિવસ આનંદ દાયક રીતે પસાર કર્યા બાદ રવિવારે અગિયારેક વાગ્યે સવારે અમે ટેન્ટસિટીને સૌ સાથે ફોટા પડાવ્યા બાદ આવજો કર્યું ત્યારે ખરેખર અમને હજી થોડું વધારે રહેવાનું મન થતું હતું!
પરત અમારે મહારાષ્ટ્રના નાસિકવાળા રસ્તે થઈ ફરવાનું હતું. રસ્તામાં બંને બાજુ દ્રાક્ષ, રીંગણાં, બટાટા, ટામેટાં વગેરેના ખેતરો હતાં. ખુલ્લા અને ખાસ ભીડભાડ વગરના રસ્તા પર અમારી ગાડી સડસડાટ આગળ વધી રહી હતી. રસ્તામાં ઠેર ઠેર સ્ટ્રૉબેરી, કાંદા, ટામેટાં વગેરે વેચવા સ્થાનિક લોકો ભર તડકે છત્રી લઈ બેઠાં હતાં. અમે સ્ટ્રૉબેરી ખરીદી. માર્ગમાં રોડ રીપેર અને કન્સ્ટ્રકશનનું કામ ચાલુ હોવાથી થોડી વધુ વાર લાગી પણ તાનાજીની ગાડીમાં અંતાક્ષરી અને અન્ય રમતો રમતાં અમે બપોરના બે - અઢી વાગ્યા સુધીમાં સપ્તશૃંગી દેવીના ધામ સુધી પહોંચી ગયાં.
નાના એવા ગામમાં આ જાત્રા ધામ ખૂબ સારી રીતે વિકાસ પામ્યું છે. અહીંનું મુખ્ય આકર્ષણ છે પહાડોની ટોચે માતાજી ના ધામ સુધી લઈ જતી ફનીક્યુલર રાઇડ. ગાડીનો એક ડબ્બો હોય એવી આ મિની ટ્રેન ના બે ટ્રેક પહાડ પર બનાવાયા છે. રોપ-વે માં એક સવારીમાં છ - સાત જણ બેસી શકે જ્યારે એક જ કોચ ધરાવતી આ ફનીક્યુલર ટ્રેનમાં એક રાઉંડમાં ચાલીસ - પચાસ જણ સવારી કરી શકે. 
પહાડ પર સીધું ચઢાણ ધરાવતા ટ્રેક પર એકાદ મિનિટમાં તો તમે નીચેથી પહાડની ટોચ પર આરામથી પહોંચી જાવ - ટ્રેનની કાચની બારી માંથી બહારનું સુંદર દ્રશ્ય જોતાં જોતાં! આવી ફનીક્યુલર રાઇડ અગાઉ મેં સ્વિત્ઝર્લેન્ડમાં હૈદર કુલ્મ નામના પહાડની ટોચ પર જતી વખતે માણી હતી તેની યાદ તાજી થઈ ગઈ.
ઉપર પહોંચ્યા બાદ સાત પહાડોની વચ્ચે આવેલ મંદિરમાં સપ્તશૃંગી મા ની વિશાળ પ્રતિમાના દર્શન કર્યા. 
આ મંદિર માતાજીની એકાવન શક્તિપીઠમાં સ્થાન પામ્યું છે. માતા પાર્વતીનું શવ લઈ શંકર ભગવાન ક્રોધમાં ઉડ્યા હતા ત્યારે માતાજીનો જમણો હાથ આ જગા એ પડ્યો હતો જ્યાં મંદિર બનાવવામાં આવ્યું છે. બીજી એક કથા પ્રમાણે મહિષાસુર પાડાનું રૂપ ધરી આ પહાડ પરના જંગલમાં છુપાઈ ગયો હતો. માતાજીએ તેને શોધી કાઢી જે જગા એ તેનો વધ કર્યો ત્યાં આ મંદિર ઉભું કરાયું છે. ચોખ્ખાઈ આ મંદિરમાં સારી એવી જળવાઈ છે. ફનીક્યુલર માં નીચે આવ્યા બાદ મોલના સંકુલમાં જ અમે જમ્યા. થોડું મોડું થઈ ગયું હતું પણ મન સારી રીતે દર્શન થવાથી પ્રસન્ન હતું. ફનીક્યુલર સ્ટેશન મોલ ના સંકુલમાં જ તૈયાર કરાયું છે જેની આસપાસ અનેક દુકાનો, ખાણી-પીણીની વ્યવસ્થા ધરાવતો ફૂડ કોર્ટ અને રહેવા માટે પણ રૂમ વગેરેની સુવિધા છે. 
અહીં પણ તમે રાત રોકાઈ શકો એવો એક - બે દિવસનો કાર્યક્રમ ગોઠવીને આવી શકો છો. દુકાનો નાની હોય તો પણ મોબાઈલ વોલેટથી ઓનલાઇન પેમેન્ટ સ્વીકારતા ગ્રામજનોને જોઈ સુખદ આશ્ચર્ય થયું. પરિવર્તન થતું જાય છે. અમે સમયની મર્યાદાને કારણે જમ્યા બાદ રોકાયા વગર આ સ્થળેથી વિદાય લીધી અને રવાના થયા પરત મુંબઈ આવવા.
રાતે અગિયાર વાગ્યાની આસપાસ મુંબઈ પરત આવી ગયા અને અમારો સાપુતારા - સપ્તશૃંગી મંદિરનો આ ટૂંકો પણ યાદગાર પ્રવાસ અહીં પૂર્ણ થયો. મનના કચકડામાં જો કે એ કાયમ માટે કેદ થઈ ગયો!
(સંપૂર્ણ)
------------------------------------------------------
સાપુતારા ટેન્ટસિટી જવા કે ત્યાં અંગે પૃચ્છા કરવા
09484533336 આ નંબર પર ભરતભાઈ માંગુકિયાનો સંપર્ક કરી શકો છો.
-------------------------------------------------------
આવતા સપ્તાહે ગેસ્ટ બ્લોગમાં સાપુતારા ટેન્ટ સિટીના સર્જકના સ્વહસ્તે લખાયેલ બ્લોગ લેખ માં વાંચીશું કે કઈ રીતે તેમને આ સુંદર જગા બનાવવાની પ્રેરણા મળી.
-------------------------------------------------------
- વિકાસ ઘનશ્યામ નાયક
