ડિસેમ્બર મહિનો આવે એટલે ઠંડી ની મોસમ હોવાને કારણે તેમાં દોડવું સરળ પડે એટલે મુંબઈમાં અલગ અલગ જગાએ જુદી જુદી સંસ્થાઓ દ્વારા મેરેથોન દોડનાં આયોજન શરૂ થઈ જાય. આખું વર્ષ આમ તો ખાસ શારીરિક કસરત થતી ન હોય એટલે મેરેથોન માં દોડવા નામ નોંધાવું તો તેની પ્રેકટીસ માટે થઈ એકાદ - બે મહિના અગાઉથી મારી ચાલવાની - દોડવાની કવાયત શરૂ થઈ જાય અને તંદુરસ્તી ની દિશામાં જે થોડું ઘણું થઈ શકે એ નેમ થી હું નિયમિત રીતે દર વર્ષે જાન્યુઆરી ના ત્રીજા રવિવારે યોજાતી સૌથી મોટી મુંબઈ મેરેથોનમાં નામ નોંધાવું. આ વર્ષે 21મી જાન્યુઆરી 2018 ના દિવસે યોજાયેલી ટાટા મુંબઈ મેરેથોનમાં પણ હું ૨૧ કિલોમીટરની હાફ મેરેથોન દોડયો. આ વખત ની મેરેથોન ઘણી રીતે ખાસ રહી એટલે તેના અનુભવ ની વાત તમારાં સૌ સાથે શેર કરવા આ બ્લોગ પોસ્ટ લખવાનું નક્કી કર્યું.
એકાદ બે વર્ષમાં ચાલીસીનો ઉંબરો વટાવવાની વય થઈ ગઈ હોય અને ચાર વર્ષ અગાઉ ઘૂંટણ પાસે ના લિગામેંટની રી-કન્સ્ટ્રક્શન સર્જરી થઈ હોય ત્યારે ૨૧ કિલોમીટર દોડાશે કે કેમ એવી શંકા સાથે નામ નોંધણી તો કરાવી દીધી પણ સૌથી મોટો આશય હતો મારા જ ગત વર્ષના ૨૧ કિલોમીટર દોડ ના ટાઇમિંગ ને સુધારવાનો. ૨૧ કિલોમીટર ની દોડ સામાન્ય રીતે ત્રણ કલાક અથવા ઓછાં સમય માં પૂરી કરો તો તમને ટાઇમિંગ સર્ટિફિકેટ મળે જે તમને આવતા વર્ષે યોજાનારી મેરેથોન માં ભાગ લેવા પાત્ર ઠેરવે. ઘૂંટણની સર્જરી બાદની મારી પહેલી
ગત વર્ષની મારી પહેલી ૨૧ કિલોમીટરની દોડમાં મને ફિનિશ લાઇન પર પહોંચતા સવા ત્રણ કલાક
જેવો સમય લાગ્યો હતો.એટલે આ વખતે મેં નિર્ધાર કર્યો કે ત્રણ કલાક કરતા ઓછા સમયમાં દોડ
પૂરી કરવી.
મારી ઓફિસ આવી મુંબઈના વાંદ્રા કુર્લા
કોમ્પ્લેક્સ (બીકેસી) વિસ્તારમાં .મેરેથોનના એકાદ મહિના અગાઉથી પ્રેક્ટીસ માટે ઓફિસથી
છૂટ્યા બાદ ચાલતા રોજ થોડું થોડું અંતર વધારતા જઈ વાંદ્રાની જગાએ એ પછીના સ્ટેશનોથી
લોકલ પકડી ઘરે જવાનું નક્કી કર્યું. બીકેસીથી વેસ્ટર્ન એક્સ્પ્રેસ હાઈવે સુધીને રસ્તે ચાલવાનો તો પાછલા પંદરેક વર્ષમાં ઘણી વાર અનુભવ લઈ ચૂક્યો છું.રસ્તાની બંને બાજુએ પહોળા પ્રોમિનેડ પર ચાલવાની મજા આવે.મોટે ભાગે અહિં આખું વર્ષ તમને લોકો ચાલવા-દોડવાની કસરત કરતા સામા મળે.પ્રમાણમાં ઓછી ભીડ અને વધુ શાંતિ ધરાવતા આ વિસ્તારથી કલાનગરથી વાંદ્રા સ્ટેશન સુધી લઈ જતો દોઢ કિલોમીટર લાંબો સ્કાયવોકનો પુલ પણ જોડાયેલો છે.એટલે ઓફિસથી વાંદ્રા સ્ટેશન સુધીનું અઢી-ત્રણ કિલોમીટરનું અંતર આ માર્ગે કાપી પ્રેક્ટીસ સેશન્સની શરૂઆત કરી.
ત્યારબાદ થોડા દિવસ બીકેસીથી ખાર રોડ
સ્ટેશન ચાલીને ગયો.લગભગ ત્રણ - ચાર કિલોમીટર જેટલું આ અંતર થાય. આ ચાલવાના પ્રેક્ટીસ
સેશન્સ દરમ્યાન કંઈક નોખો જ અનુભવ થયો.
પછી ઓફિસથી ખાર રોડ સ્ટેશન સુધી ત્રણ-ચાર દિવસ ચાલીને જવાની મજા માણી. નાતાલ નજીક હોવાથી વેસ્ટર્ન એક્સ્પ્રેસ હાઈવેની જમણી તરફ આવેલી એક સરખી માળા જેવી ઇમારતોમાં એક સરખાં રંગીન કંડીલ લગાડેલા જોવા મળે એ જોઇ આંખો અને મનને અનેરો આનંદ મળે.ચાલતી વખતે સહેજ સહેજ ઠંડીનો વર્તારો પણ અનુભવાતો.વળી આ પહેલા ખાર રોડ પુર્વ તરફ સ્ટેશનની ની બાજુએ ક્યારેય જવાનું થયું નહોતું.એટલે ચાલીને નવો માર્ગ ખોળવાની અને એ તરફથી ખાર રોડ સ્ટેશન પહોંચવાની મજા આવી. હાઈવે પરથી ડાબી બાજુ ફંટાઇ એકાદ નાનું મેદાન ,બજાર ત્યાર બાદ મોટો પુલ જેના પરથી વાંદ્રા ટર્મિનસ જોવા મળે એ પસાર કરીને સ્ટેશન પહોંચાય પછી મુંબઈ લોકલ પકડી ઘેર પહોંચતા રાતના દસેક વાગી જાય.પણ આ નવા અનુભવની એક અનેરી મજા હતી.
ખારના ચારેક દિવસની પ્રેક્ટીસ પછી અંતર થોડું વધારી સાંતાક્રુઝ સ્ટેશન સુધી ચાલીને જવાનું શરૂ કર્યું.પછી વિલે પાર્લે સુધી થોડા દિવસ.આ બધા ચાલવાના સેશન્સ વખતે હાઈવે ની બાજુ પર આવેલ દ્રષ્યો,લોકજીવન,પ્રવૃત્તિ વગેરે જોવા-અનુભવવાની મજા આવી. હાઈવે પર બંને બાજુ છેક સુધી તમે ચાલીને જઈ શકો એવા ફૂટપાથની સગવડ
સર્વિસ રોડ પર છે એની કેટલાને ખબર હશે?
થોડા દિવસ મારી ઓફિસની વિદ્યાવિહાર ખાતે આવેલી શાખા ઓફિસે જવાનું થયું તો ત્યાંથી સાંતાક્રુઝ કે વિલેપાર્લે સુધી ચાલીને આઠ - દસ કિલોમીટરનું અંતર કાપ્યું.એકાદ વાર વચ્ચે થોભી પાણીપુરીની જયાફત પણ માણી! આ વિસ્તાર મારા માટે નવો હતો. સવારે બસમાં જે રસ્તે થઈને રોજ જતા હોવ એ જ માર્ગે ચાલીને જાવ ત્યારે તેનું આખું એક નવું સ્વરૂપ જોવા-જાણવા-અનુભવવા મળે.વિદ્યાનગરી-કલીના જેવા શાંત વિસ્તાર પાસે ચાલવાની મજા આવે તો સાંતાક્રુઝનાં વાકોલાથી સ્ટેશન સુધીના ભીડ ભર્યાં અને ટ્રાફિક વિસ્તારમાં ચાલવાની તકલીફ પણ પડે.હાઈવેમાં ક્યારેક વચ્ચે ફ્લાયઓવર પુલો આવે તો ક્યારેક રસ્તાની બાજુએ આવેલ બગીચો કે મંદીર કે રહેણાંક વિસ્તાર પણ દેખા દે.
શનિવાર અને રવિવારે વચ્ચે બ્રેક આવે ત્યારે ઘર પાસેના ગાર્ડનમાં દોડવાની થોડી પ્રેક્ટીસ કરી લઉં.ક્યારેક ઓફિસ બાદ યોગાના સેશન્સ હોય ત્યારે કે રેડીઓ પર સમાચાર વાંચવાની ડ્યુટી હોય ત્યારે કે પછી કોઇક વાર કંટાળો આવતો હોય ત્યારે આ રૂટીનમાં બ્રેક લીધો હોય એવું પણ બન્યું હશે. મેરેથોનનાં બે દિવસ બાકી હતાં ત્યારે અંધેરીના ચકાલા નજીક એક મિત્રની ડિનર પાર્ટીના આમંત્રણને માન આપી ત્યાંથી રાતે સાડા દસે ચાલવું શરૂ કર્યું અને બારેક કિલોમીટરનું અંતર ત્રણેક કલાકમાં હાઇવે પરથી થઈ મલાડ પશ્ચિમમાં આવેલ મારા ઘર સુધી ચાલીને કાપવાની અને અડધી રાતે આ રીતે હાઈવે પર ચાલીને ઘેર જવાનો એક નવો જ રોમાંચક અનુભવ માણવાની પણ ખુબ મજા આવી.અહિં જોગેશ્વરી-ગોરેગામ વચ્ચે એક એવો વિસ્તાર હતો જ્યાં મેળા જેવું વાતાવરણ અડધી રાતે જોવાં મળ્યું અને સારા ઘરનાં દેખાતા કેટલાંયે લોકો ખાતા-પીતા કે નાઈટ વોકની મજા લેતા જોવા મળ્યાં.તો એક જગાએ મોટી સ્મશાનભૂમિ આવી ત્યાંથી પસાર થતી વેળાએ શરીરમાંથી ભયનું લખલખું પસાર થઈ ગયું.
ચાલતી વખતે ઘણી વાર હું સંગીતની મજા માણતો ,કોઈક વાર મારી મનપસંદ રમત પોકીમોન ગો રમતો તો કોઈક વાર આસપાસના વાહનોના,લોકોના કે આસપાસની પ્રવૃત્તિના ઘોંઘાટીયા
સંગીતની મજા માણતો.વિલે પાર્લે પાસે એક ચોક્કસ જગાએ તો કેટલાક યુવાનો મોટેથી બેન્ડ-બાજા-ઢોલ વગેરે વગાડવાની પ્રેક્ટીસ કરતાં હોય ,ત્યાંથી પસાર થતી વેળાએ તો નાચવાનું પણ મન થઈ જાય!
છેવટે ઝાઝું ચાલીને અને થોડું દોડીને જે મોટા મેરેથોન દોડના દિવસ માટે આ એક-દોઢ મહિનો પસીનો પાડ્યો હતો એ ટાટા મુંબઈ મેરેથોનનો ૨૧મી જાન્યુઆરીનો દિવસ આવી પહોંચ્યો!
(ક્રમશ:)
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો