અમે થોડી વાર આરામ કર્યો. બધાએ પોતપોતાની ટોર્ચ કાઢી અને શરૂ થયો અમારા ટ્રેકનો ત્રીજો તબક્કો.
અમારા ટ્રેકનો ત્રીજો તબક્કો સૌથી વધુ રોમાંચક અને થોડો ભયજનક પણ હતો ! ભયજનક કારણકે અહીં ૭ વાગ્યાની આસપાસ જ રાત પડી ગઈ હતી અને એટલું અંધારું ફેલાઈ ગયેલું કે બાજુમાં ઉભેલા માણસનો ચહેરો પણ તમે જોઈ ન શકો. એટલે જ અમે ટોર્ચ કાઢી હતી ભય લાગવાનું બીજું કારણ એ હતું કે અમે જંગલમાં હતાં , પહાડ પર જ્યાં કોઈપણ પ્રાણી કે અજાણ્યું પશુ અમને માર્ગમાં મળી જઈ શકે એમ હતું!
અમારામાંના દરેક પાસે ટોર્ચ ન હતી એટલે અમે જૂથમા ચાલી રહ્યાં હતાં. જેની પાસે ટોર્ચ હતી એ તે જૂથનો આગેવાન! ત્રીજા તબક્કાનો માર્ગ ખૂબ મુશ્કેલ ન હતો (એ અમને બીજા દિવસે અજવાળામાં એ જ માર્ગે પાછા ફરતી વખતે સમજાયું!) પણ અંધારાએ જાણે અમને પજવવાનું નક્કી કર્યુ હતું! માર્ગના પહેલાં બે તબક્કામાં જેમ ફક્ત બે જૂથ હતાં, તેમ હવે ન હતું અને આ ઘણાં નાના મોટાં જૂથો વચ્ચેનું અંતર પણ સરખું ન હતુ. કેટલાક લોકો ખૂબ આગળ નીકળી ગયાં હતાં તો કેટલાંક ખૂબ પાછળ રહી ગયાં હતાં.
કેટલાંક સ્થળોએ તો લાઈન લાગી હતી! કારણ અંધારું ખૂબ હતું અને આ જગાઓ ખૂબ લપસણી હતી અને તેથી દરેક પગલું ખૂબ સંભાળીને મૂકવાની ફરજ પડતી હતી તો કેટલીક જગાઓએ ફક્ત બે-ત્ર્ણ જણાં રહી જતાં અન્ય ટ્રેકર્સ ન દેખાતાં તેમજ તેમનો અવાજ સુધ્ધા ન સંભળાતાં ડરના માર્યા, એ બે-ત્ર્ણ જણે, બીજા સભ્યો તેમની સાથે ન થઈ જાય ત્યાં સુધી એ જ જગાએ ઊભા રહેવું પડતું ! માર્ગ ઘણી ઊંચીનીચી ટેકરીઓ ભર્યો હતો જેમાં ઘણી જગાએ ગીચ ઝાડી આવતી તો કેટલીક જગાઓએ ખળખળ વહેતાં ઝરણાં અમારાં પગ પલાળી જતાં! એ ઝરણાનું ઠંડુ પાણી જ્યારે પગને સ્પર્શતું ત્યારે જે અનુભવ થતો એનો આનંદ કદાચ શબ્દોમાં નહિ વર્ણાવી શકાય! રાતની નિરવ શાંતીમાં ખળખળ વહેતાં ઝરણાંના પાણીનો ધ્વની પણ અતિ કર્ણપ્રિય સૂર રેલાવી રહ્યો હતો. સુંદર મજાની રાતમાં વરસાદ જાણે ઘડીક થંભી ફરી પાછો અમારી ખબર કાઢવાં આવી જતો કે અમે બધાં સુરક્ષિત તો છીએ ને ?
ઝાડીઝાંખરામાંથી પસાર થતી વખતે મને ખૂબ મજા પડતી! આ ડાળી-ઝાડી-ઝાંખરા માર્ગમાં એવી રીતે પથરાયેલાં હતાં કે તમારે આગળ વધવા બંને હાથનો ઉપયોગ કરી તેમને દૂર કરવા પડે ત્યારે જ આગળનો રસ્તો સાફ થાય! મને એ કરતી વેળાએ એવુ લાગી રહ્યું હતું જાણે હોલિવુડની કોઈ ફિલ્મનો હીરો હોઉં!(જુરાસિક પાર્ક યાદ છે? તેમાં આવાં ધણાં દ્રશ્યો હતાં!).ખબર નહિં કેમ પણ મને જરાયે ડર નહોતો લાગી રહ્યો, સાંજે પણ નહિં અને અત્યારે ઘોર અંધારી રાતે પણ નહિં! આજુબાજુ ચાલી રહેલાં માંરા કેટલાક ટ્રેકર મિત્રોની સ્થિતી એવી ન હતી. તેમની વાતચીતના કેટલાક અંશો સાંભળી તેમજ ટોર્ચની લાઈટમાં જેમનાં ચહેરા જોવા મળ્યાં તે પરથી હું અનુમાન લગાવી શક્યો કે તેઓ ડરી ગયાં હતાં! પણ મને ભય લાગી રહ્યો ન હતો ! હું તો એક સાચા પ્રકૃતિ પ્રેમીની જેમ આ રોમાંચક રાત્રિ- સફરને પેટ ભરીને માણી રહ્યો હતો.
માર્ગમાં મેં ઘણાં નવા મિત્રો બનાવ્યાં. નવાઈની વાત એ હતી કે અંધારા ને કારણે હું આ નવા મિત્રોના ચહેરા પણ જોઈ શકતો નહ્તો! ફક્ત એકબીજાનો અવાજ અમે સાંભળી શકતાં આવી જ એક મિત્ર બની અશ્વિનિ. અશ્વિનિ ખૂબજ બહાદુર હતી અને તેને આ પૂર્વે ઘણાં ટ્રેકસનો અનુભવ હતો. તે અમારા જૂથને ઘણી વાર દોરતી અને જેને ચાલવામાં -આગળ વધવામાં મુશ્કેલી પડી રહી હોય, તેને યોગ્ય ટિપ્સ તેમ જ પોતાન હાથનો આધાર આપી આગળ ધપવામાં મદદ કરતી. અશ્વિનિનો અવાજ તો મધુર હતો જ પણ બીજે દિવસે અજવાળામાં માલૂમ પડ્યું કે તે દેખાવે પણ સુંદર હતી!
હું ગાવાનો શોખીન છું અને મોટે ભાગે કંઈ ને કંઈ ગણગણતો રહેતો હોઉ છું (કેટલીક વારતો અચાનક જ ગાવાનું શરૂ કરી દેવા બદલ મારા મિત્રો મને ટોકતા પણ હોય છે!) પણ આ ટ્રેકમાં મારાં ઘણાં નવાં મિત્રો મારી સાથે ગાવામાં જોડાઈ જતાં!(અશ્વિની પણ બે-ચાર ગીતો મારી સાથે ગાવા લાગી હતી!) કેટલીક જગાઓએ મેં મારા મોબાઈલ પર સ્ટોર કરેલાં સુમધુર ગીતો પણ વગાડ્યાં જે મેં અને મારી સાથે ચાલી રહેલા મારા ટ્રેકર્સ મિત્રોએ મનભરીને માણ્યાં! કેટલાંક ગીતો આસપાસના વાતાવરણને તે સમયે એટલાં અનુરૂપ હતાં કે તે આજુબાજુની સુંદરતાં અને એ સમયના મૂડનો બરાબર પડધો પાડી રહ્યાં! આમ અમારી ટ્રેક યાત્રા સંગીતમય અને રસપ્રદ પણ બની રહી! ઘણાં ટ્રેકર્સ વારંવાર પડી જતાં કેટલાક આખેઆખાં નીચે બેસી જઈ આગળ સરકતાં અને કેટલાક માટે તો ફક્ત ચાલવું પણ જાણે થાકનાં કારણે અશક્ય બની રહ્યું!
પણ અમે બધાં આ રાત્રિ-યાત્રા માણી રહ્યાં હતાં એ ચોક્કસ!ઘણી વાર એવું બન્યું કે આગળ પહોંચી ગયેલાં કોઇક જૂથે કલાકેક સુધી પાછળ આવી રહેલા બીજા જૂથની રાહ જોવી પડી હોય.પણ આ સમયનો પહેલા જૂથનાં સભ્યો સદુપયોગ કરતાં એક બીજા સાથે વાતચીત કરી ઓળખાણ વધારવામાં.આખાં ટ્રેક પ્રવાસ-ચઢાણમાં ખૂબ મજા આવી.અત્યાર સુધીમાં અમે લગભગ ૯ ટેકરીઓ અને ૪-૫ ઝરણાં પાર કર્યા હતાં.
છેવટે અમે એક સપાટ મેદાન જેવાં પ્રદેશમાં પહોંચી ગયાં અને અમને ખ્યાલ આવી ગયો કે અમારું અંતિમ લક્ષ્ય - એ ગુફા જેમાં અમારે બધાએ સાથે રાત વિતાવવાની હતી (જેટલી રાત બાકી હતી એ!) એ હવે નજીકમાં જ હતી.લગભગ અઢી વાગે રાતે અમે ગુફામાં પહોંચ્યાં.ગુફા ખૂબ મોટી ન હતી પણ અમે બધાં (લગભગ ૪૦ જણ) એમાં સમાઈ જઈ શકીએ એટલી જગા એમાં ચોક્કસ હતી!અમે બધાં ગોઠવાઈ જવામાં વ્યસ્ત થઈ ગયાં જ્યારે ટ્રેકીંગ જૂથનાં મુખ્ય સભ્યો અમારા બધાં માટે રાતનું જમણ રાંધવામાં વ્યસ્ત થઈ ગયાં.તેઓ કેટલાં ઉત્સાહી અને શક્તિથી સભર હતાં!
અમારામાંના મોટા ભાગનાં ટ્રેકર્સ તો થાકીને ઠૂસ થઈ ગયાં હતાં અને રાહ જોઇ રહ્યાં હતાં કે ક્યારે ખાઈને સીધું લંબાવી દઈએ જમીન પર બિછાવેલી ચટાઈ પર!ટ્રેક-ડી ગ્રુપનાં મુખ્ય સભ્યોને દાદ આપવી પડે તેઓ આટલે ઉંચે સુધી પોર્ટેબલ સગડી લઈ આવ્યા હતાં અને ઘડી ભરમાં અમારા માટે તૈયાર હતું કાંદા-બટાટાનું શાક, રોટલી અને સુપ! ભૂખ એવી લાગેલી કે અમે તૂટી પડ્યાં ખોરાક પર! સાથે મળીને રાતનું એ સ્વાદિષ્ટ જમણ હરિશ્ચંદ્ર ગઢની એ ગુફામાં લેવાનો લ્હાવો અમે પેટ ભરીને માણ્યો - ત્યાં પેટાવેલી કેટલીક મીણબત્તીઓ તેમજ ટોર્ચીસનાં પ્રકાશમાં!
રાત્રિ ભોજન પતાવ્યાં બાદ લગભગ સાડાત્રણ-ચાર વાગે અમે સુઈ ગયાં. અમે બધાં જે રીતે એ ગુફામાં ગોઠવાઈ ગયેલાં એ જોવા લાયક દ્રષ્ય હતું! બધાં પોતાની સાથે જ ચટાઈ,ઓઢવાની ચાદર કે તૈયાર સ્લીપીંગ બેગ્સ લાવ્યાં હતાં તેનાં પર પડતાંવેત ઉંઘી ગયાં.અને આટલા કપરાં ચઢાણ અને આટલી વિકટ યાત્રા પછી થોડાં જ કલાકની પણ એ મીઠી નિદ્રા પણ અમે ખૂબ માણી!
(બીજા દિવસે સવારે કોંકણ કડા નામની સુંદર જગાએ વિતાવેલી કેટલીક મજેદાર ક્ષણો તેમજ પરત યાત્રાનું રોચક વર્ણન આ ટ્રેક સિરીઝનાં આવતા બ્લોગમાં...ત્યાં સુધી ટાટા!)
વાહ!અદભૂત! શું વર્ણન હતું! તારા યાદગાર પ્રવાસનું એટલું સુંદર કાવ્યાત્મક વર્ણન આ બ્લોગમાં તે કર્યું છે કે વાચકની આંખ સમક્ષ ચિત્ર ખડું થઈ જાય. ગ્રેટ જોબ!
જવાબ આપોકાઢી નાખો- સૂરજ બંગેરા(મુંબઈ)
અદભૂત ટ્રેક...અપ્રતિમ કુદરતી સુંદરતા...ફોટા પણ સુંદર રીતે પાડ્યા છે... હવે હું રાહ જોઇ રહ્યો છું અંતિમ બ્લોગની!
જવાબ આપોકાઢી નાખો- દેવેન્દ્ર પૂરબિયા(બેંગલોર)
અદભૂત! અદભૂત ફોટા! વૈવિધ્યભર્યું આંખ સામે ચિત્ર ખડું કરી દેનાર વર્ણન...હું જાણે વાંચતા વાંચતા ખરેખર ત્યાં પહોંચી ગઈ!દરેક વખતે જ્યારે મને નિસર્ગની નિકટતા માણવાનું મન થાય છે ત્યારે ત્યારે હું તમારો બ્લોગ વાંચવા બેસી જાઉં છું અને તમારા સુંદર ફોટાઓ જોવા લાગું છું.એ મારી ચિંતાઓ હણી લે છે અને મને ખૂબ શાંતિનો અનુભવ થાય છે.તમારા આ પ્રવાસ પછી તમે બ્લોગ લખવાનું ઓછું કરી નાંખ્યું લાગે છે. તમારે વધુ બ્લોગ્સ લખવાં જોઇએ.
જવાબ આપોકાઢી નાખો- મીરા મેનન(કોલકાતા)